บทที่ 243

มุมมองของแอล

โทรศัพท์สายนั้นราวกับหมัดที่ชกเข้าที่ท้องของฉันอย่างจัง ฉันเกือบจะเซถลาไปถ้าเอมี่ไม่คว้าแขนไว้ได้ทัน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเธอพร่าเลือนอยู่ในสายตา

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ เดี๋ยวนี้เลย!” ฉันพูดเสียงหอบใส่โทรศัพท์ เสียงของฉันสั่นเครือ

ทันทีที่วางสาย ฉันก็ปัดมือของเอมี่ที่ช่วยป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ