บทที่ 266

ฉันเดินเชิดหน้าเข้าไปในห้องออดิชั่น

แต่พอฉันมองไปยังโต๊ะของโปรดิวเซอร์ โลกของฉันก็พลันเอียงกะเท่เร่

“เชี่ยอะไรวะ? พวกแกสองคนมาทำบ้าอะไรที่นี่?”

ฉันจ้องเขม็งไปยังผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่ตรงที่ที่รอยควรจะอยู่ แอลล์ เวสต์...อีนังมนุษย์ท้องโย้นั่น...แทบจะซ่อนตัวอยู่หลังแว่นตากรอบหนาเตอะ ท้องเจ็ดเดือนข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ