บทที่ 79

มุมมองของแอล

อากาศยามเย็นนั้นเย็นเฉียบ และฉันรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของแหวนที่ห้อยอยู่บนอกใต้เสื้อเบลาส์

ฉันมาถึงโรงจอดรถ อยากกลับบ้านใจจะขาด แต่เมื่อไปถึงช่องจอดรถประจำของตัวเอง ฉันก็ถึงกับหยุดกึก

ว่างเปล่า ว่างเปล่าฉิบหาย

ฉันจ้องมองพื้นที่ว่างเปล่านั้นอยู่เกือบนาทีเต็ม พยายามทำความเข้าใจว่ามันเกิด...