บทที่ 153 มันสายเกินไปที่จะแก้ไขแล้ว!

เกรซไม่อยากตอบเขา เธอตอบไม่ได้อยู่แล้ว—ยาสลบกำลังออกฤทธิ์ ดวงตาของเธอค่อยๆ ปิดลง เธอดูอ่อนแอ เป็นเพียงเงาของตัวเองในอดีต

เฮนรี่แตะใบหน้าเธอเบาๆ น้ำตาไหลอาบแก้มเธอ แม้ในยามหลับ เธอยังผละจากสัมผัสของเขา หัวใจของเขาปวดร้าวขณะที่มองเธอ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นเดินออกไป

ชั้นล่าง ห้องนั่งเล่นคึกคักไปด้วยกิจกรร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ