บทที่ 317 หนึ่งในพวกเราต้องมีชีวิตอยู่ดี

ไดแลนคว้ามือซาร่าห์และพูดว่า "ซาร่าห์ ไปกับผมเถอะ"

ซาร่าห์อยากไป แต่เธอทำไม่ได้ เธอพาเจคอบไปด้วยไม่ได้ แม้จะพยายาม พวกเขาก็คงถูกหยุดที่สนามบิน โอลิเวอร์คงเดือดดาล และไม่มีใครจะหนีรอดไปได้

ซาร่าห์ก้มหน้าลง น้ำตาไหลและหยดลงเบาๆ บนมือของไดแลน หัวใจของเขาปวดร้าว ความเจ็บปวดที่เขาไม่อาจอธิบายได้

ซาร่า...