บทที่ 430 คืนแห่งใบกล้วยและฝนกลางคืนเขาไม่เคยรอเธอ 3

ดาวตกดวงหนึ่งพาดผ่านท้องฟ้า

ใต้ผืนฟ้ายามค่ำคืน ใบหน้าของโอลิเวอร์ฉายแววสับสนเล็กน้อย

นิโคลซึ่งซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา เกาะแขนเขาแน่น งับกล้ามเนื้อแน่นๆ ของเขาผ่านเสื้อเบาๆ แล้วครางเสียงอู้อี้เหมือนลูกแมวตัวน้อย "แด๊ดดี้... หนูหิว"

โอลิเวอร์ก้มลงมองเธอ

เขาแตะแก้มเธอเบาๆ "ได้สิจ๊ะ ที่รัก เราไปหา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ