บทที่ 10 10

เขาจับปลายคางของเธอเอาไว้ ก่อนจะจ้องตาเธอนิ่ง

“ปล่อยนะพี่กาย”

“ถ้าไม่ได้โกหกก็จ้องตาพี่สิ” เขามองสบตาเธอ แต่เธอหลับตาหนี ไม่ยอมสบตาด้วย

บัณฑิตานั่งตัวเกร็งเพราะเขาเข้ามาใกล้ชิดเธอเหลือเกิน เธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นกายของเขา ความอบอุ่นของเรือนร่างแกร่ง และลมหายใจที่เป่ารดใบหน้าของเธออยู่

“ถ้าไม่แสดงคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ