บทที่ 4 คืนฝนตก ใบหน้าของโรเบิร์ต

เดวิดเข้าใจความหมายของเธอ

สามปีก่อน พวกเขาผ่านฝันร้ายในคืนวันแต่งงานมาด้วยกัน เขาผ่านมันไปได้อย่างรวดเร็ว

แต่เธอซึ่งเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ ยังคงฝันร้ายอยู่

การได้เจอชาร์ลส์อีกครั้งยิ่งทำให้อาการนอนไม่หลับของเธอแย่ลง

ตอนนี้ เธอต้องการกระบวนการที่จะกำจัดฝันร้ายเมื่อสามปีก่อนให้หมดสิ้นไป

และชาร์ลส์ก็คือเครื่องมือที่สมบูรณ์แบบสำหรับกระบวนการนั้น

"ได้สิ" เดวิดดึงเธอเข้ามากอด "แต่คุณต้องสัญญากับผมนะ ถ้าคุณรับมือไม่ไหวหรือรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล คุณต้องรีบบอกผมทันที เราจะเผชิญหน้ากับมันไปด้วยกัน"

"ค่ะ"

โอลิเวียพยักหน้า ปล่อยให้ตัวเองละลายไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา

โอลิเวียคิดว่าเธอจะหาโอกาสได้ในเร็ววัน แต่สองสัปดาห์ต่อมา เธอก็ไม่เห็นชาร์ลส์เลย

ราวกับว่าเขาหายตัวไปจากโลกนี้แล้ว

เธอถามเพื่อนร่วมงานสองสามคนที่สนิทกัน แต่ก็ไม่มีใครรู้อะไรเลย กลับมีคนมาล้อเลียนเธอแทน

"โอลิเวีย ทำไมจู่ๆ ถึงสนใจคุณกรีนขึ้นมาล่ะ ไหนเธอบอกว่าเขาเป็นคนไม่ดีแล้วก็กลัวเขาแทบตายไง นี่พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากเขาเพราะเดวิดไม่สนใจเธอ แล้วจะหาผู้ชายคนใหม่เหรอ"

"ไม่ตลกเลยสักนิด" โอลิเวียพูดพลางลูบแขนตัวเอง

"แต่คุณกรีนหล่อจริงๆ นะ เขามีเสน่ห์แบบแบดบอยตอนเดินน่ะ ถ้าฉันยังไม่แต่งงานนะ ฉันก็อยากจะอ่อยเขาเหมือนกัน"

"เธอก็หย่าแล้วไปตามจีบเขาสิ" เพื่อนร่วมงานอีกคนพูดติดตลก

เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วทั้งออฟฟิศ

โอลิเวียฝืนยิ้ม แต่กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเธอกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

คนพวกนี้ไม่รู้เลยว่าโรเบิร์ตน่ากลัวขนาดไหน ถ้าพวกเขารู้ว่าเขาทำอะไรไว้เมื่อสามปีก่อน พวกเขาก็คงไม่หัวเราะแบบนี้

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์ ก็ยังไม่มีวี่แววของชาร์ลส์

เมื่อรอต่อไปไม่ไหว โอลิเวียจึงถามเจอร์รี่เกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนที่เธอนำเอกสารไปส่งให้ที่ห้องทำงานของเขา

เจอร์รี่มองเธอด้วยความสงสัย "ทำไมคุณถึงสนใจตารางงานของคุณกรีนนักล่ะ ผมนึกว่าคุณไม่อยากเจอเขาซะอีก"

โอลิเวียรู้ว่าเจอร์รี่กำลังพูดถึงการพบกันครั้งแรกในลิฟต์ เธอจึงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน

"ครั้งที่แล้วฉันเข้าใจคุณกรีนผิดไปค่ะ ฉันรู้สึกไม่ดีเลยอยากจะขอโทษเขา"

"คุณควรจะขอโทษ" เจอร์รี่พูดพร้อมกับชี้ไปที่เธอ "คุณกรีนเดินทางไปทำธุรกิจ ไม่แน่ใจว่าจะกลับเมื่อไหร่ แต่ถ้ากลับมาแล้วผมจะบอกคุณเอง เอาล่ะ กลับไปทำงานได้แล้ว"

"ค่ะ"

โอลิเวียเดินออกจากห้องทำงานของเจอร์รี่ พลางครุ่นคิดว่าเธอเข้าใจชาร์ลส์ผิดไปจริงๆ หรือเปล่า ทันใดนั้นเธอก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง

"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ" โอลิเวียรีบขอโทษ

เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังมาจากชายคนนั้น และร่างกายของโอลิเวียก็แข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงนั้น

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวของโรเบิร์ต

โอลิเวียอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว

"คุณคือคนที่เรียกผมว่าคนไม่ดีในลิฟต์ใช่ไหม คุณชื่ออะไรนะ" ชาร์ลส์ถามด้วยรอยยิ้ม "คุณอะไรสักอย่าง...เมื่อก่อนคุณกลัวผมแทบตาย แต่ตอนนี้กลับพุ่งเข้ามาหาผมเอง คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่"

ชาร์ลส์ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว รองเท้าราคาแพงของเขาสัมผัสกับรองเท้าส้นสูงของโอลิเวีย

โอลิเวียถอยหลังไปอีกสองก้าว

โรเบิร์ตยังคงก้าวเข้ามา

ในที่สุดโอลิเวียก็จนมุม นิ้วของเธอสั่นเทาขณะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรขอความช่วยเหลือ

ทันใดนั้น เจอร์รี่ก็เดินออกมา "คุณกรีน มาทำอะไรที่นี่ครับ"

เขามองไปที่ชาร์ลส์ แล้วก็มองโอลิเวียอย่างสับสนกับสถานการณ์

"เพิ่งกลับจากไปทำธุรกิจ เลยแวะมาที่สำนักงานใหญ่เพื่อคุยเรื่องสัญญาของเรา"

หลังจากอธิบายจบ ชาร์ลส์ก็เหลือบมองโอลิเวีย จุดบุหรี่ขึ้นสูบ "คุณเนลสัน พนักงานของคุณน่าสนใจดีนะ เดี๋ยวก็กลัวผมแทบตาย เดี๋ยวก็พุ่งเข้ามาหาผม"

เจอร์รี่มองโอลิเวียอย่างไม่พอใจ

เหตุการณ์ครั้งที่แล้วก็ทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าชาร์ลส์ไปแล้วครั้งหนึ่ง นี่ยังมามีเรื่องอีก เขาไม่พอใจเลย

เขายิ้มและอธิบายว่า "โอลิเวียเพิ่งบอกผมว่าเธอเข้าใจคุณผิดไปเมื่อคราวก่อนและอยากจะขอโทษคุณ"

"งั้นคุณก็ชื่อโอลิเวียสินะ" ชาร์ลส์พูดพลางมองเธอด้วยรอยยิ้มเยาะ

สายตาของเขาทำให้โอลิเวียรู้สึกไม่สบายใจ แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เธอสงสัยว่าตัวเองอาจจะตีตนไปก่อนไข้

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขายังไม่รู้จักชื่อเธอด้วยซ้ำ

"ขอโทษค่ะ คุณกรีน ครั้งที่แล้วฉันเข้าใจคุณผิดไป ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอโทษค่ะ"

การเลี้ยงข้าวจะเป็นโอกาสที่เหมาะที่สุดในการเก็บลายนิ้วมือและตัวอย่างเลือดของเขา

แต่เธอต้องวางแผนอย่างรอบคอบเพื่อหลีกเลี่ยงการอยู่กับชาร์ลส์ตามลำพัง

"ได้สิ" ชาร์ลส์ตอบตกลงทันที "พอเซ็นสัญญากับคุณเนลสันเรียบร้อยแล้ว เรามาจัดเลี้ยงอาหารค่ำของบริษัทร่วมกันทั้งสองทีมดีกว่า คุณสมิธจะได้ขอโทษอย่างเป็นทางการตอนนั้น แล้วเราก็จะหายกัน"

นี่เป็นโอกาสที่ดีมาก

เธอสามารถบรรลุเป้าหมายและยังคงปลอดภัยได้

โอลิเวียถอนหายใจอย่างโล่งอก "ขอบคุณค่ะ คุณกรีน"

หลังเลิกงาน ฝนก็เริ่มตกหนัก

โอลิเวียขี่มอเตอร์ไซค์มาทำงานและไม่มีชุดกันฝน เธอพยายามโทรหาเดวิดแต่เขาไม่รับสาย เขาคงกำลังผ่าตัดอยู่

การแต่งงานกับหมอก็มีข้อเสียเหมือนกัน เวลาที่เขาอยู่ในห้องผ่าตัด ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านั้นอีกแล้ว

ขณะที่ออฟฟิศเริ่มว่างเปล่าและท้องฟ้ามืดลง โอลิเวียไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข็นมอเตอร์ไซค์ของเธอฝ่าสายฝนออกไป

เธอไปได้ไม่ไกลนักเมื่อรถมายบัคคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ กระจกหลังรถเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเกินไปของชาร์ลส์

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนกับโรเบิร์ตทุกประการท่ามกลางสายฝน ร่างกายของโอลิเวียก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำพูดของโรเบิร์ต: “ฉันจะกลับมา”

มันเหมือนกับปีศาจจากนรกที่ประกาศการกลับมาของมัน

ด้วยความหวาดกลัวสุดขีด โอลิเวียอยากจะวิ่งหนีไป

แต่ความกลัวทำให้เธอเป็นอัมพาต ยืนนิ่งอยู่กับที่