บทที่ 6 เขาไม่ใช่โรเบิร์ต เพียงชาร์ลส์

เมื่อเห็นโอลิเวียหันหลังเดินจากไป บริกรลังเลอยู่ครู่หนึ่งขณะถือถาดเครื่องดื่ม ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังชาร์ลส์

โอลิเวียไม่ได้ไปห้องน้ำจริงๆ เธอหันกลับมาทันทีที่ไปถึงประตู

ในขณะนั้น ชาร์ลส์กำลังพูดคุยกับลูกน้องของเขา และบริกรก็อยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ฟุต

โอลิเวียรีบคว้าแก้วไวน์จากโต๊ะใกล้ๆ แล้วเดินเข้าไปอย่างมีเป้าหมาย

เมื่อเธอเดินไปถึงตัวบริกร เธอก็ยิ้มและยกแก้วขึ้นหาเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง "นี่ เรามาดื่มฉลองกันเถอะ"

ทันทีที่พูดจบ เธอก็สะดุดเล็กน้อย ชนเข้ากับบริกรโดยไม่ได้ตั้งใจ

แรงกระแทกอย่างกะทันหันทำให้บริกรเซไปข้างหน้า และเครื่องดื่มที่เขาถืออยู่ก็หกใส่ชาร์ลส์

ชาร์ลส์รีบเบี่ยงตัวหลบ แต่ในขณะที่บริกรกำลังโซเซเพื่อทรงตัว แหวนของเขาข่วนเข้าที่มือของชาร์ลส์ ทิ้งรอยเลือดไว้เป็นทาง

มุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยงเกิดความโกลาหลขึ้น

"โอ๊ยตายแล้ว ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ" โอลิเวียรีบกล่าวขอโทษอย่างร้อนรน

เธอช่วยพยุงบริกรให้ลุกขึ้น แล้วคว้าผ้าเช็ดปากไปซับเลือดจากมือของชาร์ลส์ "ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดีข้อเท้าพลิก เลยทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้"

ขณะที่พูด เธอก็ถือผ้าเช็ดปากเปื้อนเลือดไว้ในมืออย่างเป็นธรรมชาติ

ในสายตาของคนอื่น มันดูเป็นการกระทำที่ปกติ

เพราะใครกันจะอยากเก็บผ้าเช็ดปากเปื้อนเลือดไว้

"ไม่เป็นไรครับ" ชาร์ลส์เหลือบมองรอยขีดข่วนบนมือก่อนจะมองโอลิเวียอย่างมีความหมาย "แต่ดูเหมือนว่าคุณสมิธจะเป็นตัวซวยของผมนะ ตั้งแต่เจอคุณ เรื่องแย่ๆ ก็เกิดขึ้นไม่หยุดเลย"

โอลิเวียถึงกับพูดไม่ออก

ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่โรเบิร์ต ช่วงนี้เธอก็สร้างปัญหาให้เขามาตลอดจริงๆ

เธอทำได้เพียงกล่าวขอโทษซ้ำๆ

เจอร์รี่ซึ่งได้ยินความวุ่นวายก็เดินเข้ามาด้วยความไม่พอใจ และได้ยินคำบ่นของชาร์ลส์พอดี

"คุณกรีน ผมต้องขออภัยในความบกพร่องของผมเอง วางใจได้เลยครับว่าในความร่วมมือครั้งต่อไป ผมจะดูแลไม่ให้โอลิเวียเข้ามายุ่งเกี่ยว"

โอลิเวียหน้าเปลี่ยนสี

เธอไม่อยากตกงาน

แต่การพิสูจน์ข้อสงสัยของเธอก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง แม้จะต้องตกงานก็ตาม

เธอต้องแน่ใจในความปลอดภัยของตัวเองและครอบครัว

ถ้าชาร์ลส์ไม่ใช่โรเบิร์ตก็ดีที่สุด แต่ถ้าใช่ เธอก็จะได้เตรียมตัวและปกป้องครอบครัวได้ดีขึ้น

"คุณเนลสัน ไม่เห็นต้องทำรุนแรงขนาดนั้นเลย" ชาร์ลส์พูดขัดขึ้นมา ช่วยให้โอลิเวียรอดพ้นจากสถานการณ์ "ผมก็แค่ล้อคุณสมิธเล่นน่ะครับ ผมยังหวังว่าจะได้เห็นพนักงานเก่งๆ แบบนี้ในความร่วมมือครั้งต่อไปของเรา"

คำพูดของเขาดูมีน้ำใจและเหมาะสม

โอลิเวียรู้สึกผิดวูบหนึ่ง

รออีกหน่อยเถอะ

เธอเก็บเลือดและลายนิ้วมือของเขามาแล้ว พอพิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ใช่โรเบิร์ตเมื่อไหร่ เธอจะไปขอโทษเขาอย่างจริงใจ

"ขอบคุณค่ะ คุณกรีน งั้นฉันขออนุญาตดื่มให้คุณอีกครั้งนะคะ"

หลังจากดื่มหมดแก้ว โอลิเวียก็หาข้ออ้างออกจากห้องจัดเลี้ยง เธอตามหาบริกรคนนั้นและกล่าวขอโทษ พร้อมกับรับแหวนคืน

"แหวนวงนี้เปื้อนเลือดครับ" บริกรพูดด้วยสีหน้าซีดเผือด "ขอโทษที่ทำแหวนคุณเปื้อนนะครับ เดี๋ยวผมเช็ดให้..."

ขณะที่เขาจะยื่นมือมาเช็ดให้ โอลิเวียก็รีบดึงแหวนกลับ "ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวฉันเช็ดเอง ขอบคุณที่เก็บไว้ให้นะคะ"

หลังจากบริกรจากไป โอลิเวียก็หามุมสงบแล้วเอาผ้าเช็ดปากที่มีลายนิ้วมือและเลือดของชาร์ลส์ พร้อมกับแหวนที่เปื้อนเลือด ใส่ลงในถุงเก็บหลักฐาน

หลังจบงานเลี้ยง เธอและเดวิดนำของเหล่านั้นไปให้ฟิลิป มิตเชลล์ นักสืบที่ดูแลคดีของพวกเขาเมื่อสามปีก่อน

"สิ่งที่คุณทำมันเสี่ยงมากนะ ถ้าเขาเป็นโรเบิร์ตจริงๆ ป่านนี้คุณอาจจะตายไปแล้ว" ฟิลิปตำหนิ แต่เมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของทั้งคู่ เขาก็ใจอ่อนลง "รออยู่นี่อย่างใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวผมจะไปขอให้เพื่อนช่วยเร่งผลตรวจให้"

"ขอบคุณค่ะ คุณมิตเชลล์"

สองชั่วโมงต่อมา ฟิลิปกลับมาพร้อมกับผลตรวจ

"เราเปรียบเทียบลายนิ้วมือ เลือด และดีเอ็นเอกับของโรเบิร์ตแล้ว ไม่ตรงกันเลย มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ"

ขณะที่โอลิเวียและเดวิดกำลังดูผลตรวจ ฟิลิปก็สรุปให้ฟัง

"มันต่างกันโดยสิ้นเชิง" โอลิเวียพึมพำ "แต่... มันจะมีคนสองคนที่หน้าตาเหมือนกันเป๊ะๆ แม้กระทั่งเสียงยังเหมือนกันได้จริงๆ เหรอคะ"

เดวิดถามอย่างระมัดระวัง "ฟิลิป เป็นไปได้ไหมว่าลายนิ้วมือ กรุ๊ปเลือด และดีเอ็นเอของโรเบิร์ตที่คุณมีอยู่ อาจจะเป็นของคนอื่น"

ถ้ามันต่างกันโดยสิ้นเชิง นี่คือความเป็นไปได้เดียวที่เหลืออยู่

"ไม่" ฟิลิปตอบอย่างหนักแน่น "โรเบิร์ตกับโนแลนเป็นสมาชิกระดับหัวหน้าของแก๊งอาชญากรรม เรามีข้อมูลของพวกเขานานหลายปีแล้ว ไม่มีทางพลาด"

"ผมเห็นรูปที่คุณส่งมาแล้ว ถ้าเป็นผม ผมก็คงเข้าใจผิดเหมือนกัน แต่..." ฟิลิปยักไหล่ "...หลักฐานทางชีวภาพพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่ใช่โรเบิร์ต ผมตรวจสอบประวัติของชาร์ลส์อย่างละเอียดแล้ว ไม่มีจุดบกพร่องเลย"

"เขาคือชาร์ลส์ ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับโรเบิร์ตเลย จุดเชื่อมโยงเดียวคือหน้าตาที่เหมือนกันเป๊ะ"

"ผมเองก็ไม่เชื่อในเรื่องบังเอิญแบบนี้เหมือนกัน แต่นี่ก็คือหนึ่งในนั้น"

"คุณสมิธ ผมได้ยินมาว่าคุณมีปัญหาทางจิตใจอย่างรุนแรงหลังจากเรื่องเมื่อสามปีก่อน บางทีการใช้เวลากับชาร์ลส์มากขึ้นอาจจะช่วยคุณได้"

โอลิเวียพยักหน้า

คืนนั้น โอลิเวียฝันร้ายถึงเรื่องเมื่อสามปีก่อนอีกครั้ง

ครั้งนี้ ไม่ใช่โนแลนที่ทำร้ายเธอบนเตียงในคืนแต่งงาน แต่เป็นโรเบิร์ต

เธอและเดวิดวางแผนฆ่าโรเบิร์ตด้วยกัน

ขณะที่เธอกำลังจะแทงมีดผ่าตัดลงไป โรเบิร์ตก็คว้ามือเธอไว้แล้วยิ้มอย่างน่าขนลุก "คิดว่าจะฆ่าฉันได้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ ในเมื่อเธอฆ่าฉันไม่ได้ ก็ถึงตาฉันฆ่าเธอบ้าง"

เสียงมีดผ่าตัดที่กรีดลงบนเส้นเลือดแดงดังก้อง

เลือดสีแดงสดร้อนๆ พุ่งกระฉูดจากบาดแผล

ไม่เหมือนเมื่อสามปีก่อนที่เป็นเลือดของโนแลน แต่ตอนนี้มันเป็นเลือดของเธอ

โรเบิร์ตไม่พอใจแค่การฆ่าเธอ เขาหันมีดผ่าตัดไปทางเดวิด

พ่อแม่ของพวกเขารีบวิ่งเข้ามาช่วย แต่ก็สู้โรเบิร์ตไม่ได้ เขาใช้มีดกรีดเส้นเลือดแดงของพวกเขาทีละคน

ห้องหอกลายเป็นทะเลเลือด

"ไม่ ไม่ ไม่!"

โอลิเวียตื่นขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก

"โอลิเวีย" เดวิดซึ่งถูกเสียงกรีดร้องของเธอปลุกให้ตื่น กอดเธอไว้แน่น "ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ โอลิเวีย ไม่ต้องกลัวนะ โรเบิร์ตตายไปนานแล้ว เราก็ยืนยันด้วยกันแล้วว่าชาร์ลส์ไม่ใช่โรเบิร์ต เขาคือชาร์ลส์"