บทที่ 92 หนูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเฮีย

หนูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเฮีย

"ผมว่าเลิกโทรเถอะนะครับ กลับบ้านดีกว่า" เสียงของพี่ปราบดังขึ้นในตอนที่ฉันเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย กดโทรหาเฮียอยู่ซ้ำๆแบบนั้นไม่หยุด

"ไม่ค่ะ...หนูจะโทรหาเฮีย โทรจนกว่าเฮียจะรับ" ฉันตอบพี่ปราบด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ไม่นานฉันก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง

"แต่ผมว่ามันไม่มีปร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ