บทที่ 157

หมัดของแจสเปอร์เล่นงานผมจนไม่ทันตั้งตัว ผมเซถอยหลังเกือบจะเข้าไปในลิฟต์อีกครั้งตอนที่ประตูเริ่มปิดลง เขาทำจมูกผมหักแน่ๆ ผมกุมจมูกไว้แล้วก้าวออกมาจากลิฟต์อีกครั้ง เลือดหยดลงบนเสื้อของผม

แจสเปอร์มีเหตุผลมากมายที่จะโมโหผม ดังนั้นผมจึงไม่แน่ใจในทันทีว่าครั้งนี้ผมไปทำอะไรให้เขา

“นี่มันบ้าอะไรวะ แจสเปอร์”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ