บทที่ 48 Chapter 48

Chapter 48

“มีสิ...ผมเชื่อว่าต้องมีวันนั้น”

เมื่อพูดจบ ใบหน้าคมหล่อก็ค่อยๆ โน้มต่ำลงไปหาดวงหน้าหวานสวยที่มีแววหวาดกลัวอย่างชัดเจน แล้วยิ่งใบหน้าของเขาและเธอใกล้กันมากขึ้น ลมหายใจของณรินพิชญ์เริ่มไม่ปกติ หายใจหายคอลำบาก ใจเต้นระรัวยิ่งกว่ามีกลองชุดมากระหน่ำตีในหัวใจเสียอีก ร่างทั้งร่างสั่นไปหมด ยิ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ