บทที่ 17 ไอ้แก่ชั่ว

ด้านพลอยลดาที่นอนกุมท้องอยู่ที่พื้นก็มองอดัมที่กำลังถอดเสื้อผ้าของเขาออก เธอก็ยิ่งกลัวแต่ก็ขยับตัวไม่ได้เพราะเจ็บที่ท้องน้อย

“วันนี้ฉันต้องเอาเด็กร่านแบบแกให้ได้ หึ คงจะแรดไปนอนกับไอ้นั่นแล้วสิ มันถึงได้หวงแกขนาดนี้” อดัมพูดไปก็ปาเสื้อของตัวเองออกไปแล้วยิ้มเหี้ยมใส่เด็กสาว ก่อนจะเข้าไปนั่งควบตัวของพลอยลดาแล้วเอามือจับข้อมือทั้งสองข้างของพลอยลดาขึ้นไปไว้ด้านข้างเหนือศรีษะของเธอ

“อือ อย่า” พลอยลดาพูดออกมาเสียงอ่อน พร้อมกับน้ำตาไหลรินออกมาอย่างทรมาน

อดัมเอามือข้างหนึ่งมารวบจับมือของพลอยลดาไว้ แล้วเขาก็ชกที่ท้องของพลอยลดาอีกครั้งให้แน่ใจว่าเด็กสาวจะไม่แผลงฤทธิ์เสียงดังให้พวกนั้นขึ้นมา

“ปึก อย่ารอช้าใช่ไหม” อดัมชกท้องของพลอยลดาอีกครั้งก่อนจะมองเด็กสาวอย่างโลมเลีย เขาเอามือข้างหนึ่งมาขย้ำหน้าอกสาวผ่านชุดที่เธอใส่อย่างแรง

“อือ อือ” พลอยลดาไม่มีแรงที่จะต่อตานแล้ว เพราะเธอเจ็บท้องไปหมด ยิ่งตอนนี้โดนอดัมขย้ำนมทั้งที่ใส่เสื้อผ้าแบบนี้เธอก็ยิ่งเจ็บ

“นมใหญ่จริงแม่ง ขอกูดูสิว่าของจริงมันน่ามอง น่าเลียขนาดไหน” อดัมพูดจบก็เอามือจับชายเสื้อของพลอยลดาไว้แล้วถลกขึ้นไป แต่พลอยลดาพยายามดิ้นขัดขัดดิ้นไปมา

ด้านแฟรงก์พอเดินมาถึงก็จะเคาะประตูเรียกแต่เขาได้ยินเสียงพูดเบาๆอยู่ด้านใน เขาจึงเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ พอเขาได้ยินประโยคที่คนข้างในพูดว่า “นมใหญ่จริงแม่ง ขอกูดูสิว่าของจริงมันน่ามอง น่าเลียขนาดไหน” หน้าของเขาแดงอย่างโกรธจัด เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพลอยลดา เขาจึงเดินถอยห่างจากประตูแล้วเอาเท้าเตะประตูอย่างแรงจนประตูมันพังแล้วเปิดให้เขาเข้าไปข้างใน

“ปัง ไอ้เลว ผั้วะ ผั้วะ ผั้วะ” แฟรงก์มองภาพที่อดัมกำลังดึงรั้งเสื้อของพลอยลดาขึ้นมาอย่างโกรธจัดจึงเข้าไปชกหน้าของอดัมแบบรัวๆอย่างโมโห ยิ่งเห็นพลอยลดานอนกุมท้องแล้วร้องไห้แบบนั้นเขาก็ยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม

“นมเมียมึงนี่ใหญ่จริงๆ เต็มมือกูไปหมด ฮ่าๆ” อดัมพูดยั่วแฟรงก์จนแฟรงก์หน้าแดง ก่อนจะต่อยหน้าอดัมอีกครั้ง

“ไอ้เหี้ย ผั้วะ กับเด็กก็ไม่เว้น ผั้วะ วันนี้กูเอาแกตายแน่ ผั้วะ ผั้วะ” แฟรงก์พูดไปก็รัวหมัดใส่หน้าอดัมแบบไม่ยั้ง ส่วนพลอยลดาก็นอนมองแฟรงก์ต่อยอดัมอย่างรู้สึกขอบคุณที่เขาเข้ามาช่วยเธอ แต่เธอไม่มีแรงจะลุกแล้วตอนนี้เพราะจุกที่หน้าท้องไปหมด

“ว้าย นี่มันอะไรกัน” อลิซ่าเอ่ยร้องอย่างตกใจที่เห็นแฟรงก์กำลังนั่งควบต่อยหน้าสามีของเธอจนเลือดเต็มหน้าของอดัม ก่อนจะเห็นพลอยลดานอนอยุ่ด้านข้างด้วยสภาพที่ไม่บอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในที่สุดอดัมก็ทำให้เธอผิดหวังจนได้ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้

“พลอย พลอย อย่าเป็นอะไรนะ” พิชชาภาวิ่งเขาไปพยุงตัวของน้องสาวแล้วกอดไว้แน่อย่างห่วงใย เพราะสภาพน้องสาวของเธอตอนนี้มันน่าสงสารที่สุด ดีนะที่แฟรงก์ตามขึ้นมาทัน ไม่งั้นป่านี้ไม่รู้ว่าน้องสาวของเธอจะเจออะไรบ้าง

“ไอ้แฟรงก์ พอๆ เดี๋ยวมันก็ตายกันพอดี” ฟรานติโน่เข้าไปห้ามน้องชาย ก่อนจะจับตัวน้องชายไว้ให้หยุดต่อยอดัมเพราะอดัมตอนนี้เลือดเต้มหน้าไปหมด เขาเองก็อยากจะต่อยมันให้ตายตรงนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องห้ามตัวเองไว้เพราะที่นี่คืออเมริกาไม่ใช่ประเทศไทยที่จะใช้ศาลเตี้ยได้

“ปล่อยผมนะเฮีย ผมจะเอาให้มันตายคาตีนผม เฮียไม่เห็นหรือไงว่ามันทำอะไรยัยเด็กนี่ ถ้าผมมาไม่ทันยัยเด็กนี่จะโดนมันปู้ยี่ปู้ยำไปถึงไหน “ แฟรงก์เอ่ยพูดอย่างโมโห ยิ่งเห็นพลอยลดานอนมองเขาด้วยสายตาหริบหรี่นั่นก็ยิ่งสงสารเธอจับใจจนอยากฆ่าไอ้แก่นี่ให้ตาย

“เออกูรู้ แต่มึงใจเย็นๆก่อนสิวะไอ้แฟรงก์ กูจะเอามันเข้าคุกเอง มึงไปพาพลอยออกไปก่อนไป” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปอย่างสุดทนเมื่อน้องชายของเขาไม่ยอมฟัง

แฟรงก์หยุดโวยวายแล้วมองพลอยลดาก่อนจะถอนหายใจแบบแรงๆ แล้วเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆเธอ ก่อนจะมองหน้าเด็กสาวที่ยิ้มให้เขา

“ขอบคุณนะคะ” พลอยลดาพูดจบก็สลบไปทันที แฟรงก์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบอุ้มเด็กสาวออกจากกอดของพิชชาภา

“พิชกับพี่ฟรานจัดการเรื่องไอ้แก่นี่เถอะ เดี๋ยวพี่พาพลอยไปหาหมอ เฮีย จัดการมันด้วยนะ” แฟรงก์เอ่ยบอกกับพิชชาภาไปก็หันไปบอกกับพี่ชาย แล้วเขารีบพาพลอยลดาออกไปที่รถเพื่อพาเธอไปโรงพยาบาลทันที

“อย่าเป็นอะไรไปนะยัยเด็กดื้อ ” แฟรงก์อุ้มพลอยลดาใส่รถก็รัดเข้มขัดให้เธอก็เอ่ยพูดออกไปอย่างเป็นห่วงเธอ ก่อนจะรีบขับรถออกไปทันที

ด้านแฟรงก์และพิชชาภาก็โทรแจ้งตำรวจและไม่ฟังคำขอร้องของอลิซ่าที่บอกว่าจะจัดการอดัมเอง เพราะฟรานติโน่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก เขาจึงต้องสั่งสอนให้อดัมได้รู้สำนึกซะบ้างว่าไม่ควรมาทำอะไรเลวๆแบบนี้กับผู้หญิงโดยเฉพาะน้องเมียของเขา จากนั้นเขาก็พาพิชชาภาตามไปหาแฟรงก์และพลอยลดาที่โรงพยาบาล

ส่วนอลิซ่าก็จำต้องยอม เพราะอดัมทำผิดจริง เธอจึงยอมให้ฟรานติโน่แจ้งความจับอดัมไป เธอจะไม่ช่วยอะไรเขาทั้งนั้น เพราะทุกๆอย่างเขาล้วนแต่ทำตัวเอง

หลังจากที่แฟรงก์พาพลอยลดามาโรงพยาบาลแล้วหมอก็ให้พลอยลดาเติมน้ำเกลือและนอนพักเกือบสามชั่วโมงจนเวลาล่วงมาเกือบบ่ายกว่าๆ แฟรงก์ก็นั่งเฝ้าพลอยลดาอยู่ข้างๆเตียงของเธอจนเขาเผลอหลับไป พลอยลดาก็ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นแฟรงก์นอนฟุบอยู่ข้างๆมือของเธอ เธอก็ยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้ เพราะถ้าเขาไม่ขึ้นไปหาเธอล่ะก็ป่านนี้เธอคงโดนไอ้อดัมนั่นรังแกจนไม่มีหน้าไปพบใครต่อใครแน่

“ขอบคุณนะคะ” พลอยลดาพูดออกไปเบาๆ แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มขะมองเขาในแง่ดีขึ้นมาแล้วเพราะเขาช่วยเธอไว้

“อ่าว ตื่นแล้วเหรอ ยังเจ็บอยุ่ไหม” แฟรงก์ตื่นขึ้นมาก็ปรือตาเอ่ยถามออกไปอย่างเป็นห่วง ก่อนจะมองหน้าของพลอยลดาที่มองหน้าเขาเช่นกัน

“ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แค่เจ็บๆที่ท้องนิดหน่อย ตอนนี้พลอยก็โอเคแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยพลอยไว้” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปอย่างนุ่มนวลจนแฟรงก์ยิ้มมุมปากใส่เธอ

“หึ พอช่วยไว้ครั้งเดียว พูดเสียงหวานเชียวนะ ฮ่าๆ แบบนี้มันน่าชื่นใจหน่อย” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้มชอบใจ เพราะเมื่อก่อนเด็กสาวไม่เคยพูดจาดีๆกับเขาเลยสักครั้ง

พลอยลดามองค้อนกลับอย่างปลงๆ นี่เขาจะทำให้เธอได้ซึ้งนานๆหน่อยไม่ได้หรือไงนะคะ ชอบพูดกวนเธออยู่ได้ พลอยลดาคิดในใจไปประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาพอดี

“ยัยพลอย ไม่เป็นไรใช่ไหม พี่เป็นห่วงเราแทบแย่” พิชชาภาเข้ามาในห้องก็ถลาวิ่งเข้าไปกอดน้องสาว แล้วเอ่ยพูดอย่างเป็นห่วงใยเป็นใยน้องสาว

“ดีขึ้นแล้วค่ะพี่พิช แล้วเรื่องอดัมเป็นไงบ้างคะ” พลอยลดาเอ่ยถามอบ่างอยากรู้เพราะก่อนเธอจะสลบไป เธอเห็นแฟรงก์เอาแต่ซ้อมอดัมแบบนั้น ไม่รู้ป่านนี้จะตายไปรึยัง

“พี่กับพี่ฟรานแจ้งความจับมันไปแล้ว พลอยไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อไปจะไม่มีใครทำอะไรเราได้แล้ว ส่วนของใช้ของเราพี่ก็เก็บมาให้แล้วบางส่วน ที่เหลือเดี๋ยวพี่จะให้เจเอามาให้” พิชชาภาบอกไปก็กอดน้องสาวอย่างรักใคร่ เธอไม่อยากทิ้งน้องสาวไว้ที่นี่เลย โชคดีนะที่เธอย้ายน้องสาวของเธออกมาจากที่นั่น ไม่งั้นสักวันน้องสาวของเธอคงไม่รอดน้ำมือไอ้แก่นั่น

“งั้นเดี๋ยวผมไปแจ้งหมอก่อนนะ เราจะได้พาพลอยไปพักต่อที่บ้าน” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็เดินออกไปจากห้อง เพื่อบอกกับหมอเจ้าของไข้ จากนั้นสักพักก็มีพยาบาลมาถอดเข็มน้ำเกลือออก ส่วนพิชชาภากับฟรานติโน่ก็ไปเอายามาให้ ส่วนเขาก็เข็นรถเข็นพาพลอยลดามาที่รถ จากนั้นก็พากันกลับไปที่บ้าน

พอทุกคนกลับมาถึงบ้านก็แยกย้ายกันไปพักโดยเฉพาะพลอยลดาที่เธอเจอเรื่องไม่ดีมา ส่วนแฟรงก์ก็ต้องช่วยพี่ชายทำเซอร์ไพร์สขอพิชชาภาแต่งงาน สุดท้ายพี่ชายของเขาก็เลือกที่จะพาพิชชาภาออกไปข้างนอก เพื่อที่พวกเขาจะได้ตกแต่งทุกๆอย่างให้เร็วขึ้น เขาก็โทรสั่งแจ๊คให้ส่งคนมาจัดการช่วยตกแต่งบ้านโดยเขาใช้สวนหลังบ้านเพราะยังไงพิชชาภาก็ไม่ลงมาด้านหลังสวนอยู่แล้ว ส่วนพลอยลดาเขาอยากให้เธอพักผ่อนจึงไม่ได้ตามเธอมาช่วย