บทที่ 9 ไอ้แก่ตัณหากลับ

​หลังจากที่อลิสไปรับพลอยลดาและเจตรินที่สนามบินเธอก็พาทั้งสองเดินทางมายังบ้านของเธอที่อยู่ในเมืองลอสแองเจลิส เธอพักอยู่กับอลิซ่าแม่แท้ๆของเธอและอดัมซึ่งเป็นพ่อเลี้ยงเพียงสามคน และยังมีแม่บ้านคอยดูแลบ้านอีกสองคนเท่านั้น

“มากันแล้วเหรอลูก มาๆ นั่งพักกันก่อน” อลิซ่าเอ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยินดี เพราะเธอได้รับหน้าที่ดูแลเจตรินคู่หมั้นของลูกสาวและรับดูแลเด็กสาวซึ่งเป็นเพื่อนกับเจตรินอีกหนึ่งคน

“นี่พลอยลดา หรือพลอยค่ะแม่ ส่วนพลอย นี่แม่เราเองชื่อว่าแม่อลิซ่า ส่วนนี่ลุงอดัมเป็นพ่อเลี้ยงของเรา” อลิสเอ่ยพูดแนะนำแม่ของเธอและอดัมให้กับพลอยลดาไป พร้อมกับนั่งลงข้างๆเจตริน

“สวัสดีค่ะ พลอยขอฝากเนื้อฝากตัวกับคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ หากมีอะไรให้พลอยช่วยบอกพลอยได้เลยนะคะ” พลอยลดาพูดบอกไปอย่างนอบน้อมและเป็นกันเอง เพราะดูท่าแล้วทั้งสองท่านน่าจะใจดีดูจากหน้าตาแล้ว

“จ้ะ หนูก็อยู่ที่นี่ขาดเหลืออะไรก็บอกป้าได้นะลูก ส่วนเรื่องมหาวิทยาลัยเดี๋ยวอลิสเขาจะช่วยจัดการให้” อลิซ่าบอกไปก็ยิ้มอย่างเอ็นดูเด็กสาว เพราะเธอเองก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอลิสลูกสาวของเธอ

“ขอบคุณนะครับคุณน้า ผมกับพลอยไม่รู้จะขอบคุณคุณน้ายังไงแล้ว” เจตรินเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้อลิซ่าอย่างเคารพ เพราะอลิซ่าเป็นเพื่อนของแม่เขาและยังเป็นว่าที่แม่ยายของเขาอีกด้วย

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกตาเจ แค่เรารักแล้วก็ดูแลอลิสให้น้าก็พอแล้วล่ะ พึ่งมากันเหนื่อยๆก็ไปพักเถอะ น้าให้แม่บ้านจัดห้องให้แล้วจ้ะ อลิสพาเจกับหนูพลอยไปพักสิลูก” อลิซ่าเอ่ยบอกกับทั้งสอง ก็หันไปบอกลูกสาวให้พาทั้งสองไปพัก

พลอยลดาก็ไหว้อลิซ่าและอดัมก่อนจะลุกออกไปพร้อมกับอลิสและเจตริน โดยไม่เห็นสายตาของอดัมที่มองตามเธอมา

“นี่คุณ อย่าคิดแม้แต่จะยุ่งกับหนูพลอยนะเขาเป็นเด็กที่เรารับมาดูแล คุณห้ามยุ่งเด็ดขาดถ้าไม่อยากจะเข้าตาราง แล้วถ้ายังไม่ฟังที่ฉันเตือนล่ะก็ ฉันจะหย่ากับคุณแล้วเงินสักบาทคุณก็จะไม่ได้จากฉัน” อลิซ่าเห็นสายตาที่อดัมมองตาเด็กสาวไป ก็รู้ทันทีว่าอดัมกำลังคิดจะทำอะไร เพราะเขาเจ้าชู้จนเธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงต้องขู่เขาไว้ก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

“คุณก็มองผมในแง่ร้าย ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย อย่าคิดมากสิคุณ ผมรักคุณคนเดียวนะที่รัก จุ๊บ” อดัมพูดไปก็ทำทีกลบเกลื่อนไป เขาก็เข้าไปกอดอลิซ่าอย่างเอาใจเธอ แต่ในใจของเขาก็เริ่มมีแผนร้ายที่จะจัดการกับเด็กสาวแล้ว

“ก็ดีค่ะ ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยก็แล้วกัน” อลิซ่าพูดบอกไปก็ทำหน้ากังวล แต่ก็ต้องปล่อยไปเพราะอดัมยังไม่ได้ทำอะไร

สองเดือนผ่านไป

หลังจากนั้นพลอยลดาก็อยู่บ้านของอลิสและอยู่ในความดูแลของอลิซ่ามาโดยตลอด เธอก็เริ่มสนิทกับทุกคนในบ้านและทุกคนก็ดีกับเธอมากๆ แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกว่าอดัมพ่อเลี้ยงของอลิสเหมือนจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ

และหลังๆมานี้เขาก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวของเธอตลอด เธอจึงพยายามหลบเขาด้วยความกลัว จนกระทั่งวันนี้ที่เธอกลับบ้านดึก อดัมก็ยังมานั่งดักรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง เธอจึงรีบเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่อดัมก็เห็นเธอแล้วเรียกเธอไว้

“อ่าวหนูพลอย พึ่งกลับมาเหรอ ไปไหนมาทำไมกลับมาดึกแบบนี้” อดัมเห็นนเด็กสาวเดินเข้ามาในบ้านจึงเอ่ยถามออกไป พร้อมกับเดินเข้าไปหาพลอยลดาอย่างรวดเร็ว

“อ่อ พลอยไปทำงานที่บ้านเพื่อนมาค่ะ พอดีพลอยมีงานต้องทำต่อ พลอยขอตัวนะคะ” พลอยลดากลัวก็รีบเอ่ยปฎิเสธก่อนจะเขยิบไหล่หนีการโอบกอดของตาเฒ่าหื่นนี่ เธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าอดัมกำลังคิดไม่ดีกับเธอ

“จะรีบไปไหนล่ะ มาดูหนังเป็นเพื่อนลุงหน่อยสิ” อดัมพูดไปก็จับมือของพลอยลดาไว้ แล้วก็ดึงตัวเธอเข้ามากอด ก่อนจะมองเด็กสาวอย่างโลมเลีย

“ปล่อยนะ นี่แกจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะฉัน” พลอยลดาขัดขืนสุดแรง เธอดิ้นไปมาอย่างกลัวสุดขีด แต่อดัมก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่เอาน่า จะเสียงดังไปทำไมกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเด็กๆแบบนี้จะกอดแน่นได้เต็มไม้เต็มมือแบบนี้ แล้วอย่างอื่นมันจะเต็มมือขนาดไหนนะ” อดัมพูดไปก็เริ่มใช้สายตามองเด็กสาวอย่างสำรวจ ก่อนจะจ้องไปที่หน้าอกใหญ่ของเด็กสาวที่ใหญ่เกินตัวของเธอ

“อี๋ ไอ้แกตัญหากลับ เพี๊ยะ” พลอยลดาทำหน้าขยะแขยงก่อนจะเอนหน้าหนี แล้วเอามือง้างตบที่หน้าของอดัมที่กำลังจะจ่อเข้ามาหาเธอ จากนั้นก็เอาเท้ากับกระทืบเท้าของอดัมแล้วเธอก็เตะที่เป้ากางเกงของเขาอย่างแรง

“อีเด็กแสบ แก” อดัมเอามือกอบกุมเป้าอย่างเจ็บปวดจนหน้าดำหน้าแดง พร้อมกับมองหน้าของเด็กสาวอย่างเจ็บใจ

“อย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่งั้นฉันจะไปบอกป้าอลิซ่า” พลอยลดาพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูใส่กลอนอย่างแน่หนา

แล้วเธอก็มานั่งที่เตียงอย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้ยังไงในเมื่ออดัมคอยแต่จะลวนลามเธอแบบนี้ แล้วถ้าวันหนึ่งเธอพลาดท่าเข้าจะทำยังไง แค่คิดพลอยลดาก็แทบอยากจะร้องไห้ออกมา ก่อนจะมองนาฬิกาแล้วตัดสินใจโทรหาพี่สาวของเธอที่ไทยทันที เพราะเธอทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว

ด้านพิชชาภาที่อยู่ไทยก็กำลังคุยอยู่กับปัทมาเพื่อนสาวคนสนิทอยู่ ก็มองโทรศัพท์ที่มีเสียงดังขึ้นมา

“กริ้งๆ กริ้งๆ ฉันไปรับสายก่อนนะแก” พิชชาภามองว่าใครโทรมาพอเห็นว่าเป็นน้องสาวของตัวเองที่อยู่อเมริกาโทรมาจึงเอ่ยบอกเพื่อนสาว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาคุยที่ริมหน้าต่างของร้านพรีเวดดิ้งที่เธอทำงานอยู่

“ไงจ้ะแม่ตัวดี ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีกเหรอไง มีอะไรรึเปล่าเรา” พิชชาภารับสายของน้องสาวก็เอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย เพราะที่ไทยกำลังจะสิบโมงกว่าๆ เพราะฉะนั้นที่อเมริกาก็คงจะกำลังสี่ทุ่มห้าทุ่มแล้ว แล้วทำไมน้องสาวของเธอถึงโทรมาหา

“พี่พิช พลอยจะทำยังไงดี พลอยไม่อยากจะอยู่บ้านของอลิสแล้ว พลอยกลัว” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปด้วยเสียงกังวล เพราะเธอไม่อยากจะอยู่บ้านของแฟนเพื่อนหนุ่มแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นพลอย บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลย” พิชชาภาเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงเข้มอย่างเป็นห่วงน้องสาว เพราะพลอยลดาเป็นคนที่อดทนมาก นี่ถ้าถึงขั้นเอ่ยแบบนี้แสดงว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

“อดัมพ่อเลี้ยงของอลิสค่ะพี่พิช เขาจะลวนลามพลอย อือๆ พลอยไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ พลอยไม่กล้าบอกเจกับอลิสด้วย พลอยไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พลอยอยากกลับบ้าน พี่พิชช่วยพลอยนะคะ อือๆ” พลอยลดาเอ่ยบอกพี่สาวด้วยเสียงสะอื้น เธอพยายามอดทนมานานแล้ว แต่วันนี้อดัมพยายามลวนลามเธอจนเธอทนไม่ได้แล้ว แล้วเธอก็ไม่รู้จะบอกอลิซ่าแม่ของอลิสยังไง เธอกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเธอ

“ใจเย็นๆนะพลอย เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองแล้วเราก็พยายามอยู่ห่างๆอดัมไว้อย่าไปใกล้เขา ถ้ามีอะไรก็เรียกให้เจช่วยนะพลอย แล้วก็ล็อคห้องดีๆ เข้าใจไหม เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่จะไม่ยอมให้เราอยู่ที่นั่นอีกต่อไป” พิชชาภาเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงน้องสาว เธอไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเธอจะเจอเรื่องแบบนี้ ขออย่าให้น้องสาวเธอโดนไอ้แก่อดัมนั่นทำอะไรเลย พิชชาภาคิดไปอย่างกังวล

“ค่ะพี่พิช พลอยรู้นะคะว่าพ่อกับแม่ไม่มีเงินให้พลอยไปพักอยู่ที่อื่นหรอก เพราะที่พลอยมาเรียนที่นี่ได้ก็เพราะเงินของพี่พิช แต่ตอนนี้พลอยยอมกลับไปเรียนที่ไทยก็ได้ค่ะ แต่พลอยขอพี่พิชอย่าพึ่งบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้นะคะ พลอยไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงพลอยค่ะ” พลอยลดาบอกไปอย่างท้อใจ เพราะเธอเจอเรื่องแบบนี้แล้วมันก็แทบจะทำให้เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว ยิ่งเธอนึกถึงสายตาบ้ากามของอดัมเธอก็รู้สึกขยะแขยงอย่างที่สุด

“ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอก ตอนนี้เราตั้งใจเรียนก็พอ เดี๋ยวเรื่องที่พักพี่จะจัดการให้เราเอง ส่วนน้าโจกับน้าพิมจะไม่มีทางรู้เรื่องนี้ พลอยไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรรีบโทรมาหาพี่นะพลอย” พิชชาภาบอกน้องสาวไปก็ย้ำให้น้องสาวโทรหาเธอเมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

“ค่ะพี่พิช” พลอยลดาพูดไปก็ทำหน้าเศร้าๆ เพราะไม่รู้ว่าเธอจะโชคดีรอดพ้นน้ำมือของอดัมได้นานเท่าไหร่

“งั้นก็นอนเถอะตอนนี้ที่นั่นก็ดึกมากแล้ว อย่าคิดมาก แล้วก็นอนซะ ตื่นมาหน้าจะได้ไม่เป็นหมีแพนด้า” พิชชาภาเอ่ยบอกกับน้องสาวอย่างปลอบใจ

“ค่ะพี่พิช พลอยรักพี่พิชนะคะ ฝันดีค่ะพี่พิช”พลอยลดากดวางสายไปก็นอนคิดเรื่องของอดัมจนหลับไป