บทที่ 33 บทที่ 33

พลับพลึงเงยหน้าขึ้นอย่างฉงน สุ้มเสียงที่ได้ยินคล้ายจะอ่อนโยนลงผิดแผกจากนาทีที่แล้วนัก แววตาคมกร้าวไม่เหมือนน้ำเสียงกวาดไปทั่วทั้งเนื้อตัวของเธออย่างสงสัย

เมื่อเธอไม่ตอบ คำถามก็ดังซ้ำอยู่บนศีรษะ

“ไม่สบายรึเปล่า”

พลับพลึงส่ายหัวแรงๆ ก้มหน้างุดซ่อนความทุกข์ระทมที่บอกไม่ได้ ดรัณไม่ปล่อยให...