บทที่ 56 บทที่ 56

ว่าแล้วร่างสูงก็ผละจากไปเพื่อเปิดไฟทุกดวงในห้อง แสงไฟสว่างจ้าส่องความขาวผ่องเป็นยองใยให้กระจ่างมีออร่ามากขึ้น พลับพลึงดูจะเลอะเลือนเต็มที เธอเอนกายไปข้างหลังเท้าแขนยันตัวเองเอาไว้ ดวงตาปรือปรอยหวานหยาดเยิ้ม ริมฝีปากเจ่อบวมเพราะถูกจูบหนักๆ หลายครั้ง

นอกจากดวงตาและเรียวปาก ดรัณยังเพ่งมองย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ