บทที่ 49 โนเบิล ชาร์ลส์

“แล้วเราจะออกไปได้ยังไงกัน” แคทรีน่าจ้องลึกเข้าไปในความมืดมิดอันไร้สิ้นสุดเบื้องหน้า ดวงตาของเธอฉายแววสิ้นหวัง

เธอคุ้นชินกับการแก้ปัญหาด้วยการใช้กำลังเข้าว่ามาตลอด

ศัตรูประเภทที่มองไม่เห็นและจับต้องไม่ได้เช่นนี้คือสิ่งที่เธอเกลียดชังที่สุด

“ใจเย็นๆ ก่อน ลูปเวลาน่ะรับมือยากก็จริง แต่ก็ไม่ถึงกับหาท...