บทที่ 67 กำแพงที่มองไม่เห็น

ชาร์ลส์ยกมือขึ้นอย่างให้ความร่วมมือ “ผมว่าคงมีการเข้าใจผิดกัน ผมเป็นแค่นักเดินทางที่หลงทางมา”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ แบรนด์ก็สวมกุญแจมือเข้าที่ข้อมือของเขาอย่างรวดเร็วและแน่นหนา

“มุกนั้นอาจจะใช้ได้ผลกับเด็ก แต่ฉันเป็นตำรวจนะ” แบรนด์พูดเย้ย “มีเทปของตำรวจกั้นอยู่ทุกที่ ถ้าแกไม่ตาบอด ก็คงไม่ได้บังเอ...