บทที่ 94 มอร์แกนเฮอร์แมน

ยามเที่ยง...หากแนวคิดเรื่องเวลายังคงมีอยู่ในโลกเฮงซวยใบนี้

ชาร์ลส์ผลักประตูเปิดออกไป ปิแอร์ยืนอยู่ที่ปลายสุดของโถงทางเดิน ที่ซึ่งแสงยามเช้าส่องลอดผ่านกระจกสี ทาบทอเป็นรัศมีเรืองรองรอบหมวกสีน้ำเงินของเขา วงแสงสีทองนั้นทำให้เขาดูศักดิ์สิทธิ์อย่างน่าขนลุก ดุจศาสดาจอมปลอมที่กำลังรอคอยเหล่าสาวก

“นายท่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ