บทที่ 22 ราวกับล่องหนได้

“ข้าเรียกเจ้าอย่างนั้นรึ น่าขัน อย่างเจ้าใครอยากเพรียกหา” อี้เหรินลุกขึ้นยืน แต่ยังหวาดหวั่นฉีหลินที่ทำตาเหลือกและแยกเขี้ยวขาวยาวโง้งใส่เขา

“อย่าเหลวไหลต่อข้า เป็นเจ้าที่ปลุกข้าตื่นจากการบำเพ็ญเพียร” ฉีหลินพ่นไอร้อนออกมาทางจมูก พลางมองหาบางอย่างที่พอจะเอาเข้าปากได้ สุดท้ายสิ่งที่น่าจะทำให้มันอิ่มท้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ