บทที่ 58 อ๋องแปดรักข้า 1

เติ้งไห่หลงกอดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ทั้งคืน อี้เหรินทำให้เขาพบความสุขอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน และเสียงงอแงเล็กๆ ก็ดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายพลิกกาย ก่อนจะร้องตกใจเมื่อรู้ว่าไร้อาภรณ์สวมใส่

“ยังมีสิ่งใดต้องเขินอายอีก”

“ปละ เปล่าเสียหน่อย ผู้น้อยเหน็บหนาว” เด็กน้อยของเขาว่าพลางซุกกายเข้าหาอ้อมกอดแกร่ง

“อาเห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ