บทที่ 70 ไม่สนใจใยดี

เป็นตอนนั้นที่อี้เหรินสังหรณ์ใจอย่างประหลาด น้ำเสียงและดวงตาอีกฝ่าย เพ่งพิศแล้วทำให้ขนลุกซู่ นางเป็นตัวละครที่เล่นได้สมบทบาทเสียจริง ชวนให้ประหวั่นพรั่นพรึงและรู้สึกรังเกียจในทันทีที่พบหน้า

“ข้าเป็นเพียงศิษย์ไม่เอาไหน องค์หญิงกล่าวเกินจริงไปสักหน่อย อีกอย่างอย่าได้เอาเรื่องข้านี้ไปรบกวนองค์ชายแปดเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ