บทที่ 110 110

บุษบาบัณรีบปล่อยมือ “แล้วถ้าจะถือเองคุณจะให้บุษขึ้นมาบนห้องทำไม ถ้ารู้แบบนี้ให้คุณพีมาเอาเองก็ดี” มือหนึ่งเขายื่นมาจับกระเป๋าเอาไว้ แต่มือที่ว่างก็มาจับมือเธอก่อนจะกระชากมือน้อยนั้นขึ้นมาพรหมจูบที่หลังฝ่ามือ

“ก็คิดถึงกลิ่นกายของคุณนี่ เมื่อคืนนอนคนละห้องอดดมกลิ่นหอม ๆ จากตัวคุณเลย”

บุษบาบัณสะบัดมืออ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ