บทที่ 137 137

“ไม่คิดว่าคนกันเองจะแทงกันเองนะ นายจะบอกฉันดี ๆ หรือว่าให้ฉันหาอะไรมาง้างปากแข็ง ๆ ของนายออกมา”

“ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยคุณพี ปล่อยผมเถอะ ผมมาธุระที่เวโรน่าเฉย ๆ” สุดเขตละล่ำละลักออกมารู้สึกวันนี้แววตาของคุณพีดูน่ากลัวกว่าปกติมาก แต่จะทำยังไงอเล็กซานโดรคือเพื่อนที่เคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้ตอนจมน้ำสมัยเรีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ