บทที่ 10 ต้องการสิ่งใด

หญิงวัยห้าสิบปีเศษนอนอยู่บนพื้น อาการนางคือนอกจากไม่ได้สติ ยังต้องได้รับการกระตุ้นหัวใจให้กลับมาเดินอีกครั้ง (ปั๊มหัวใจ)

“เถ้าแก่ห้ามให้ใครเข้ามายุ่มย่ามบริเวณนี้เด็ดขาด และคนที่เหลือ ถอยออกไปอีกสักหน่อย ข้าต้องการพื้นที่ช่วยเหลือคน รวมถึงอากาศเพียงพอสำหรับคนป่วย

ส่วนแม่บ้านหวังเปิดกระเป๋า และหันมาให้ข้าเห็นชัด ๆ หากต้องการสิ่งใด ข้าจะให้เจ้าหยิบให้ทันที”

ซ่างเป่าเหลียนสั่งทุกอย่างชัดเจน น้ำเสียงนางมีอำนาจ ทุกคนที่ได้ยินจึงทำตามโดยไว ผิดแต่มีสายตาคู่หนึ่งลอบมองนางอยู่ ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีความประสงค์ร้าย อนิจจาซ่างเป่าเหลียนไม่ใช่ผู้วิเศษ มีดวงตาที่สาม อีกทั้งมุ่งมั่นอยากช่วยคนจึงไม่ทันเห็น

การกระตุ้นหัวใจของคนงานหญิงผ่านหลายอึดใจใหญ่ๆ ท่ามกลางสายตาที่ให้ความสนใจ และสิงตู้เหยานางอ้าปากค้าง นางปลื้มใจนายหญิงเหลือเกิน

แต่แรกนางอิจฉาความงามอีกฝ่าย ด้วยใบหน้าอ่อนเยาว์ ผิวขาวราวกับไข่ต้มปลอกเปลือก พอนางให้การช่วยเหลือผู้อื่น ก็ประหนึ่งมีรัศมีทาบทับร่าง ตั้งแต่เกิดมาสิงตู้เหยาไม่เคยชื่นชมใครเช่นนี้ นางถูกเก็บมาเลี้ยง กระทั่งได้รับใช้ในค่ายทหาร และนี่คงเป็นสตรีคนแรกที่นางให้ความเคารพ ต้องเรียกว่าเทพธิดาหรือ... ไม่สิ เป็นหมอหญิงเทวดาถึงจะถูกต้อง

“แม่บ้านหวัง นายหญิงทั้งกล้าหาญ และมากความสามารถ ข้าดีใจที่ได้เดินทางไกลครั้งนี้ หากไปถึงเมืองหวางอินแล้ว อย่าส่งตัวข้ากลับค่ายฯ เลยนะ ให้ข้าได้รับใช้นายหญิงตลอดไปเถิด แม้ชาตินี้ไม่มีสามี ไม่ได้ออกเรือน หากได้อยู่ใกล้คนมากความสามารถ ข้าก็ดีใจอย่างที่สุด และนอนตายตาหลับ”

หวังตันหันมามองสาวใช้ และเอ่ยว่า

“ก่อนออกจากค่ายทหาร ข้ายังจำได้ว่าเจ้ารับเงินผู้อื่นไปมิน้อย เพื่อสืบเรื่องต่างๆ ของแม่นางเหลียน และยังอาลัยอาวรณ์ ทหารหนุ่มๆ กลัดมันอยู่ต้องหลายคน เหตุใดถึงเปลี่ยนความคิดใหม่เช่นนี้”

“ผู้ชายหล่อ มีให้เห็นมากมาย นับไม่ถ้วน แต่สตรีเก่งกาจ ทั้งใต้หล้านี้ เมื่อข้าได้พบแล้ว ไฉนจะไม่ติดตามนางเล่า”

“โถ ที่แท้เจ้าก็อยากเกาะชายกระโปรงแม่นางเหลียน เพื่อให้ตนโด่งดังในภายหน้าสินะ”

สิงตู้เหยาส่ายหน้า

“แม่บ้านหวัง ข้าก็เรียกนางว่า นายหญิงแล้ว ส่วนท่านควรเอาอย่างข้าบ้าง ระวังเถิดสังวันขี้กลากจะขึ้นหัว”

สาวใช้กล่าวจบ หวังตันก็เตรียมใช้มะเหงกกับหน้าผากนาง หากทว่าในตอนนั้น หญิงคนงานไอโขลกๆ หลายหน ก่อนจะได้สติคืนกลับมาช้าๆ

ชั่วหนึ่งอึดใจ คนงานหญิงกล่าวเสียงตื่นกับผู้เป็นเจ้านายของตน

“เถ้าแก่ ไป รีบไปแจ้งความ คนส่งน้ำส้ม และน้ำหมัก พวกเขาใช้พิษใส่ลงในถ้วยและของใช้หลายอย่าง ขะ ข้าแค่สูดดมก็สลบไป”

“ป้าซือ วันนี่ไม่มีคนมาส่งน้ำส้มหมัก เจ้าถูกหลอกแล้ว เช่นนี้ย่อมมีคนปลอมตัวเข้ามาในโรงเตี๊ยม และต้องการวางแผนชั่วร้ายเป็นแน่ โอ้ ท่านหมอหญิง ช่างรอบคอบจริงๆ”

เถ้าแก่พูดจบ เขาก็หันไปด้านหลัง เมื่อเห็นคนของตนจึงสั่งการโดยไว เพื่อให้ไปตามจับตัวผู้ร้าย

ราวๆ ครึ่งชั่วยามจากนั้น สถานการณ์ค่อยๆ คลี่คลาย ซึ่งพิษที่ตรวจสอบได้เบื้องต้น คือสารสกัดที่ว่ามีส่วนผสม ที่ทำให้อาเจียน วิงเวียนศีรษะ หัวใจเต้นช้าลง อาจส่งผลร้ายแรงคือนอนหลับแล้วเสียชีวิต เรียกว่าโรคไหลตายก็เป็นได้

และสกัดมาจาก แปะก๊วย หน่อไม้ รวมถึงถั่งเหลืองดังนั้นผู้ที่ทำมันขึ้น ย่อมมีความรู้แตกฉานในเรื่องนี้ (*ต่อไปจะเรียกว่าน้ำมันพิษ)

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้ ฝ่ายหวังตัน ไม่อยากให้ซ่างเป่าเหลียนเสียเวลาอยู่ที่นี่อีก นางประเมินแล้ว คิดว่าเป็นการวางแผนของคนที่อยู่ในโรงเตี๊ยม อาจมีการขัดผลประโยชน์กัน หรือไม่ก็เป็นคดีที่จัดฉากขึ้น ของผู้ที่มาพักอาศัย เพื่อปกปิดความจริงบางอย่าง

“อาซ่ง เตรียมรถม้าเรียบร้อยแล้ว แม่นางเหลียน ออกเดินทางกันเถิด”

เพราะหวังตันยังเรียกซ่างเป่าเหลียนเช่นนั้น สิงตู้เหยาเลยส่งค้อนให้อีกฝ่าย “นายหญิงสิป้าหวัง ท่านเรียกแม่นางเหลียน ขัดหูข้ายิ่งนัก”

หวังตันมองสาวใช้ และเอ็นดูอีกฝ่ายมิน้อย แรกเริ่มนั้นต่อต้านซ่างเป่าเหลียน พอเห็นอีกฝ่ายมีความรู้หน่อยเลยอยากประจบเอาใจ

“เอาไว้ข้าได้รับคำสั่งจากท่านแม่ทัพเมื่อใด จะเป็นนายหญิง หรือฮูหยินใหญ่ ข้าก็พร้อมเรียกนางทั้งนั้น”

สิ่งที่หวังตันกล่าว ซ่างเป่าเหลียนไม่ได้ยิน แต่สาวใช้ทำตาโต พร้อมอ้าปากกว้าง ด้วยล่วงรู้ถึงความหมายดังกล่าว

“พี่ซ่ง... ฮูหยินใหญ่เนี่ย หมายถึงตงฮูหยิน ของท่านแม่ทัพใช่หรือไม่”

สาวใช้ว่าไม่ทันจบดี มือใหญ่ๆ ของโจวซ่ง ผู้ขับรถม้าก็ยื่นมาปิดปากนางไว้อย่างทันท่วงที

เฮ้อ... เด็กน้อยผู้นี้ ท่าทางจะถูกส่งตัวกลับก่อนถึงเมืองหวางอินแล้ว

ซ่างเป่าเหลียนไม่ได้อยากอยู่ที่โรงเตี๊ยมดังกล่าวสักเท่าใด เรื่องการวางยาพิษ ด้วยน้ำมันพิษนางก็ให้ทางการตรวจสอบร่วมกับเถ้าแก่ หากจะมีสิ่งที่สงสัยอยู่มาก คงเป็นการตั้งท้องของไป๋ฮูหยิน และนางยังเห็นสายตาของน้องชายอารักษ์ผู้นั้น ที่ส่อพิรุธชัดเจน ทั้งคู่คงมีสิ่งที่ไม่อาจบอกผู้ใดล่วงรู้ สิ่งน่าสนใจก็คือ อาจเป็นหนึ่งในสองคนนี้ที่ใช้น้ำมันพิษกับถ้วย และจานชาม แล้วคนงานหญิงไปพบเข้า ทว่าพวกเขาทำเช่นนั้นเพื่อการใด!?