บทที่ 42 42

ผ่านฟ้ายิ้มอย่างพึงพอใจที่ทำให้หญิงสาวครวญครางตอบรับสัมผัสจากเขา

เอมวิกาเป็นผู้หญิงที่เขาควรทะนุถนอม ฝ่ามือสากระคายลูบไปตามผิวเนื้ออ่อนที่เนียนลื่นราวแพรไหม ชายโพรง เอวเล็ก ก่อนจะเลื่อนขึ้นกอบกุมปทุมถันคู่อีกครั้ง ขณะที่ปากร้อนผ่าวจูบซับเบาๆ ขึ้นไปจนถึงเรียวปากบาง จุมพิตเธออย่างอ่อนโยน พาให้หญิงสาว...