บทที่ 72 72

ฉัตรชยาตาโต มองชายที่อยู่ข้างๆ “เสร็จแล้วหรือคะ”

“ใช่ เสร็จแล้ว นับจากนี้แม่เธอจะเป็นอิสระ และแม่จะได้มาอยู่กับเธอด้วยจนกว่าเธอจะคลอดลูก จากนั้นทั้งเธอและแม่จะได้ใช้ชีวิตของตัวเองตามที่ปรารถนา จะไม่มีใครทำอะไรแม่เธอได้อีก”

หยดน้ำใสรื้อคลอหน่วยตา เธอยกหลังมือปาดน้ำตาออก พูดเสียงสั่น “ขะ ขะ ขอบคุณค่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ