บทที่ 74 74

“พูดความจริงไง ไม่รู้ล่ะ วันนี้เธอต้องนอนกับฉัน” เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ “มา เดี๋ยวฉันอุ้มไปก็ได้”

“มะ ไม่นะ” เธอเบิกตาโพลง ไม่กล้าร้องกรี๊ด เพราะกลัวแม่ตื่น ในขณะที่เขายกร่างเธอขึ้นอย่างง่ายดาย แล้วพาดตัวเธอไว้บนบ่ากำยำ

หญิงสาวอึ้ง หัวห้อยต่องแต่ง นี่เขาไม่ได้อุ้มเธอขวางอกแบบอุ้มเจ้าหญิง แต่กลับแบกเธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ