บทที่ 107 การจากลาอันแสนเศร้า (125%)

ว่าที่คุณแม่หันไปมองหน้าอีกฝ่าย แล้วเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล ทว่าในท้ายประโยคเสียงที่เปล่งออกมากลับสะท้านไหวด้วยความสะเทือนใจ ซึ่งดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจอะไรได้ง่ายกว่าที่คิด เพราะเขาทำเพียงพยักหน้าเบาๆ เดินเข้ามาบีบมือเธอ แล้วหันหลังก้าวออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ

“แม่คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ ที่อ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ