บทที่ 48 นับเวลาถอยหลัง (70%)

จากนั้นเซซาเรก็พรมจุมพิตอ่อนโยนระคนลึกซึ้งไปทั้งดวงหน้าสวยหวาน เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองต้องรู้สึกใจหายและอาลัยอาวรณ์อย่างน่าพิลึก

เขาไม่ชอบความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้เลยว่ะ ให้ตายเถอะ!

ติ๊ด…ติ๊ด…ติ๊ด…

นอนกอดเมียหลับไปได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหัวเตียงก็ดังขึ้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ