บทที่ 52 หัวใจที่สั่นคลอน (75%)

“มันนอนเฉยๆ ได้ที่ไหนกันเล่า” หลุดปากออกไปแล้วแม่คนขี้อายก็แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองเมื่อเห็นสามีทอดสายตาล้อเลียนมาให้

“ฮั่นแน่…กลัวว่าตัวเองจะอดอยากมีส่วนร่วมไม่ได้ช่ายมะ” น้ำคำกระเซ้าเย้าแหย่ทำให้แม่สาวไม่ประสาแทบหน้าไหม้ ก่อนจะอุบอิบด้วยความเอียงอายสุดฤทธิ์

“บ้าน่ะสิ! อ้อนเหนื่อยจริงๆ ต่างหากล่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ