บทที่ 3 Hagan Villa…
“ได้!” โทนี่พยักหน้ารับก่อนจะเตือนเรื่องสำคัญ “ยังไม่มีใครรู้ ว่าฉันมี คลิปนี้อยู่”
คามินพยักหน้ารับ พร้อมกับส่งมือคืนให้เพื่อนรัก แล้วหันไปบอกน้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ “ฟ้า! กลับไปรอที่รถกับโทนี่นะ”
“ค่ะ” ฟ้ารดาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจสถานการณ์ รีบเดินไปขึ้นรถกับเพื่อนของพี่ชาย
คามินเดินแกมวิ่งตรงไปยังห้องฉุกเฉิน ขณะที่ตำรวจฝ่ายสืบสวนหลายนาย ต่างพากันหันมองอย่างงงๆ และยังไม่ทันได้เอ่ยห้ามใดๆ คามินก็เข้าไปด้านในห้องฉุกเฉินแล้ว
ทันทีที่เห็นร่างของครูซอยู่บนเตียง หัวใจของเขาก็เหมือนถูกทิ่มแทงด้วยเข็มนับร้อยนับพัน ให้ดับดิ้นตามเพื่อนสนิทไป
“ฮึก...ฉันจะเอาคืนให้แกเองครูซ ฉันสาบานว่าจะทำเหมือนที่พวกมันทำกับแก ฮือๆๆๆ” คามินกระซิบบอกร่างที่ไร้วิญญาณของเพื่อนรัก ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดดวงตาที่เบิกกว้างทั้งสองให้หลับลง
ผลัก!
นายตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง รีบตามเข้ามาบอกด้วยสีหน้าตื่นๆ “ท่านครับ ผมเอ่อ...ต้องขอเชิญที่ด้านนอกก่อน เพราะตอนนี้ทีมเก็บหลักฐานยังไม่มาถึงครับ”
“รู้แล้ว! ขออีกห้านาที” คามินบอกก่อนจะล้วงมือถือขึ้นกดถ่ายภาพส่วนต่างๆ ของร่างกายลูกน้องคนสนิท
“เอ่อ...ผมเกรงว่าจะถ่ายรูปไม่ได้ครับ”
“ทำไม?” คามินหันไปมองหน้าของอีกฝ่ายด้วยท่าทีเอาเรื่อง
“หัวหน้าสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้ามาในห้องนี้จนกว่าท่านจะมาถึง ผมเกรงว่า...”
“ถ้านายไม่บอก ก็ไม่มีใครรู้” คามินถ่ายรูปต่ออย่างไม่สนใจ
“เอ่อ...ผม...” คนที่มียศน้อยกว่าอึกอักอย่างไม่รู้จะทำยังไง
“ถ้าคู่หูนายตาย นายจะเข้าใจความรู้สึกของฉันในตอนนี้” คามินขยายภาพให้ตำรวจใหม่ ที่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกตัดสินใจง่ายขึ้น
“งั้น...ผมจะบอกว่าท่านเข้ามาล่ำลาครูซแล้วก็ไปครับ”
“ขอบใจ!” คามินบอกก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋า จากนั้นก็เดินออกจากไปโดยไม่เอ่ยทักทายใคร
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...หลังจากคามินพูดคุยกับโทนี่เกี่ยวกับการตายของครูซเสร็จก็ขับรถไปส่งอีกฝ่ายกลับคอนโด ก่อนจะเดินทางไปแจ้งข่าวการเสียชีวิตของครูซให้กับทางมารดาของอีกฝ่ายทราบ
“คิม! มาซะดึกเลย มีอะไรหรือเปล่า” มายาเอ่ยถามชายหนุ่มที่มักจะมาทานข้าวที่บ้านเป็นประจำด้วยรอยยิ้ม
“...” คามินน้ำตาคลอรู้สึกเหมือนหลอดคอตีบจนไม่สามารถจะเปล่งเสียงใดๆ ออกไปได้
“แล้วครูซล่ะ เมาอยู่ในรถเหรอ?” มายาถามพลางมองไปยังรถที่จอดอยู่ด้านหลังของสาวสวยที่ไม่ทราบว่าเป็นใคร
คามินพยายามกลืนก้อนแข็งที่จุกอยู่ต้นคอก่อนจะเอ่ยเรียกหญิงที่ตนเคารพเฉกเช่นมารดา “มายา ผม...”
“มะ...มีอะไร” มายามองใบหน้าตึงเครียดของชายหนุ่มก็เริ่มจะใจคอไม่ดีขึ้นมานิดๆ
“คะ...ครูซ...เสียแล้วครับ” คามินกลั้นใจบอกความจริงที่สุดแสนจะเจ็บปวดให้คนตรงหน้าฟัง
“อะ...อะไรนะ ยะ...อย่ามาล้อกันเล่นแบบนี้” มายาชาวาบไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน
“ฮึก...ครูซเสียแล้วครับมายา” คามินน้ำตาไหลอาบแก้มทันทีที่ต้องเอ่ยตอกย้ำความเจ็บปวด
“กรี๊ดดดด ไม่จริง” มายากรีดร้องพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างรับไม่ได้
“มายาคะ” ฟ้ารดารีบเข้าไปกอด เธอรู้สึกสงสารอีกฝ่ายอย่างจับใจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่า...นั่งอยู่ข้างๆ แล้วปลอบโยน
“ฮือๆๆๆ ไม่จริงใช่ไหม บอกมาสิ ฉันจะไม่โกรธพวกเธอเลย หากบอกฉันว่ามันคือเรื่องที่อำกันเล่น ฮือๆๆ” มายาบอกทั้งน้ำตานองหน้า เมื่อเช้าเธอยังทำอาหารให้กับลูกชาย ตอนเย็นก็โทรมาบอกว่าจะกลับค่ำ แต่พอตอนดึกคามินก็มาเคาะประตูบ้านบอกว่าครูซเสีย! มันเหมือนกับว่า...โลกใบนี้ไม่มีความหมายอีกต่อไป
“ผมเองก็อยากให้มันเป็นแค่เรื่องที่ล้อเล่นครับมายา” คามินเข้าไปกอดหญิงวัยหกสิบเอาไว้แน่น
“ฮือๆๆๆ” มายาร่ำไห้ ไม่รู้ว่าตัวเองจะใช้ชีวิตที่เหลือต่อไปอย่างไรเมื่อไม่มีบุตรชายอยู่ สองพี่น้องช่วยกันปลอบมารดาของครูซจนเกือบเช้า กระทั่งญาติพี่น้อง เหล่าเพื่อนบ้านและตำรวจคนอื่นๆ เข้ามารับช่วงต่อ จึงเอ่ยขอตัวกลับท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้ากับการสูญเสียนายตำรวจมือดี สังกัดหน่วยจู่โจมพิเศษ ไปอย่างกะทันหัน
Hagan Villa… (07:04 น.)
พอกลับมาถึงคอนโด ฟ้ารดาก็รีบอาบน้ำ แล้วก็ถือหมอนขอเข้าไปนอนกับพี่ชาย ที่มีท่าทีเงียบขรึมไปจนเธอรู้สึกเป็นห่วง
คามินมองหน้าน้องสาวครู่หนึ่งก่อนจะขยับไปนอนชิดอีกฝั่งของเตียง ฟ้ารดาคลี่ยิ้มบางๆ แล้วขยับขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับกอดพี่ชายที่แม้จะมีอายุห่างกันสิบกว่าปี แต่ก็ไม่ได้ทำให้สายใยของคำว่าพี่กับน้องลดน้อยลงไปแต่อย่างใด
เวลา 19:02 น. หลังจากที่คามินตื่นแล้วออกไปจัดการธุระต่างๆ ในตอนบ่ายโมง แล้วกลับเข้ามาดูน้องสาวที่คอนโดในตอนค่ำ ก็เห็นว่าสาวเจ้ายังคงหลับเป็นตายอยู่บนเตียงของตนเช่นเดิม จึงเข้าไปสะกิดเรียก
“ฟ้า! ฟ้า! ตื่นเร็ว”
“พี่คิม” คนที่หลับยาวสะดุ้งตื่น มองหน้าพี่ชายอย่างมึนงง
“นี่มือถือกับซิมการ์ดใหม่เบอร์เดิม” คามินวางลงข้างเตียงให้คนที่ยังอยู่ในอาการเบลอๆ
“ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ” ฟ้ารดาหันไปมองรอบๆ
“ทุ่มกว่านิดๆ ลุกไปกินข้าวกับพี่ก่อนเร็ว!” คามินบอกพลางดึงแขนของน้องสาวจอมขี้เซาให้ลุกตาม
“ขอฟ้าโทรหามิกิก่อนนะคะ” สาวเจ้ารีบเอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องใหม่ แล้วเดินตามพี่ชายออกไปที่ด้านนอก
“โอเค! พี่จะจัดจานรอแล้วกัน อ้อ! แบตมีแค่นิดหน่อยเราต้องปิดเครื่องชาร์จเอาไว้ก่อน 8 ชั่วโมง” คามินบอกก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทานข้าวตัวใหญ่
“รับทราบค่ะ คุยแค่คำสองคำเท่านั้น” ฟ้ารดาบอกเสร็จก็รีบเปิดมือถือแล้วใส่อีเมลกับรหัสผ่านลงไป จากนั้นข้อมูลต่างๆ ในไลน์ ก็โชว์ขึ้นมา เธอจึงรีบกดต่อสายโทรหาเพื่อนสาวเพื่อจะขอโทษขอโพยเรื่องเมื่อวาน พอคุยกับเพื่อนเสร็จเธอก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพราะปวดฉี่ ซึ่งทนอั้นเอาไว้เพราะอยากจะฟังเพลง Until You ในสายที่ ขับร้องได้ไพเราะจนเธอถึงกับเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ
คามินมองตามน้องสาวที่บอกว่าวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปอย่างขำๆ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นจากมือถือที่ถูกวางไว้
