บทที่ 47 ตอน เที่ยวงานโคมไฟ

“ท่านลุงกับข้าก็จะใส่ด้วย พวกเราใส่ชุดเหมือนกัน ท่านแม่ว่าดีหรือไม่ขอรับ”

อี้หนิงมาจับมืออีกข้างของมารดา ดวงตาของเขามองมาเหมือนอ้อนวอน หลิวซืออินไม่อาจทำร้ายจิตใจลูกได้ จึงพยักหน้ารับ โดยมีสายตาคมของคนสวมหน้ากากมองอยู่ ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มมุมปาก

“เย๊! ท่านแม่รับปากแล้ว ท่านลุงท่านใจดีที่สุด ข้าช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ