บทที่ 29 ความลับของบุศยา (๑)

“ไม่หรอก ไม่เป็นไรเลย ฉันเข้าใจ”

ทั้งสองคนที่ก้มลงคุกเข่าขอขมานางถึงกับเงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นว่ามธุรสเองแม้มีสีหน้าตกใจนัก แต่ก็ไม่ได้คิดจะถือโทษอะไรพวกเขา ศิรบาลและบุศยาหันมามองหน้ากัน ปรี่ผละออกห่างจากกันโดยเร็วไว ในขณะที่มธุรสเองก็รู้สึกว่าไม่ว่าใครที่โดนลักพามาที่นี่ ก็ล้วนต้องมีสนมบางคนที่ไ...