บทที่ 187

รชาซึ่งถูกรัดคอไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ดิ้นรน เธอรู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์ ในที่สุดเธอก็เช็ดน้ำตาให้แห้งแล้ว เธอทำได้เพียงกัดฟันและทนทุกข์ทรมาน เธอค่อย ๆ ขุ่นเคืองต่อภคิณมากขึ้น

ไม่ว่าภคิณจะทรมานรชาอย่างไร ในท้ายที่สุด รชาก็ไม่ยอมแพ้ เธอแค่กัดริมฝีปากและไม่พูดอะไรสักคำเดียว

รถกำลัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ