บทที่ 17 17

“ไม่เห็นมีอะไรเลยขวัญ”

ปลอบขวัญลืมตา ยื่นหน้าไปมอง เมื่อไม่เห็นอะไรก็รีบพรวดเข้าห้อง ยืนคว้างหันซ้ายหันขวา ก่อนชี้มือไปด้านบนเหนือตู้ “ฉันเห็นจริงๆ นะ เด็กมีแต่หัวโผล่ตรงนั้น ทำไมตอนนี้ไม่มีแล้ว”

“คุณตาฝาดไงขวัญ”

“ฉันไม่ได้ตาฝาด ยังได้ยินเสียงเด็กเรียกคุณยายๆ อยู่เลย”

“งั้นสรุปได้อย่างเดียว... ค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ