บทที่ 40 40

“ไปอ่านแบบนี้ให้ใครฟัง มีแต่คนจะหัวเราะ”

“ไม่เห็นมีใครหัวเราะผมสักคน” เด็กชายเหลียวมองรอบห้องซึ่งเงียบกริบ สายตาทุกคู่พุ่งตรงมาทางเขา แต่ไม่มีใครเปิดปากซุบซิบหรือหัวเราะเลยสักคน

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามพูดอย่างใจเย็น “เป็นคนไทยแต่ใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้อง น่าอายนะ เธอต้องกลับบ้านไปเขียนคำว่า...