บทที่ 43 43

“ทำไมคุณตาไม่เชื่อคะ”

“เป็นใครก็ไม่เชื่อจ้ะ ขนาดยายเองยังช็อกเลยกว่าจะทำใจได้ก็ใช้เวลานานอยู่”

“คุณยายขา” เด็กหญิงกอดกระโปรงเธอไว้พลางเงยหน้ามองด้วยแววตาเศร้าๆ

“อย่าเศร้าไปเลยหนู” ปลอบขวัญทรุดนั่งยองๆ แล้วรวบร่างอวบมากอดไว้ “ทุกอย่างต้องอาศัยเวลา ปัจจุบันจะตัดสินอนาคต จำไว้นะหนูว่าทุกอย่างเปลี่ยน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ