บทที่ 4 ตัวจริง
ณ.ร้านพรีเวดดิ้ง วันนี้ศศิณีให้ศิวัฒน์ไปรับฉัตรนลินทร์เพื่อไปลองชุดแต่งงานที่เธอเคยแวะไปวัดตัวทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ แต่ฉัตรนลินทร์กลับปฏิเสธโดยอ้างว่าเธอมีธุระต่อหลังจากลองชุด เธอจึงขอเอารถไปเอง
สาเหตุจริง ๆ ที่ฉัตรนลินทร์ปฏิเสธเพราะเธอโดนเขาทิ้งไว้กลางทางสองครั้งแล้ว แต่เธอไม่เคยบอกให้ศศิณีรู้ ซึ่งครั้งล่าสุดคือวันที่เธอมาวัดตัวนี่แหละ เธอจึงเข็ดหลาบไม่กล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับผู้ชายคนนี้อีก
“เชิญค่ะ” พนักงานสาวเดินเข้ามาต้อนรับเธอทันทีที่ย่างเท้าเข้าไปในร้าน “มาลองชุดใช่มั้ยคะ”
“ใช่ค่ะ”
“นั่งรอสักครู่นะคะ แล้วเอ่อ...” พนักงานชะเง้อคอมองออกไปนอกร้าน “เจ้าบ่าวล่ะคะ”
“อ๋อ กำลังตามมาค่ะ พอดีมากันคนละคัน”
“โห...พี่ไตร”
หญิงสาวคนหนึ่งอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจ แต่ชื่อที่เธอเรียกทำให้ฉัตรนลินทร์เงยหน้าขึ้นจากนิตยสารในมือ บุคคลที่เห็นทำเธอต้องขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ไม่คิดที่จะไว้หน้าของเธอเลยจริง ๆ แต่เธอก็เข้าใจอะไรได้ไม่ยากเพราะแน่นอนว่าเขาคงจะเกลียดเธอ คิดได้ดังนั้นฉัตรนลินทร์ก็ก้มลงไปดูนิตยสารในมือต่อ
“ขอเกลลองได้มั้ยคะ”
“ได้สิ”
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าสนใจเป็นเซ็ตไหนคะ” พนักงานสาวอีกคนเข้าไปต้อนรับพวกเขาทั้งสอง
“ขอฉันดูก่อนนะ”
“ชุดเจ้าสาวเชิญทางนี้ค่ะ”
“ค่ะ” เกวลินเดินตามพนักงานสาวไป ทิ้งให้ศิวัฒน์ยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
เขาเห็นฉัตรนลินทร์ตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในร้านแล้ว แต่ก็รู้สึกเจ็บใจที่เธอไม่ได้มีท่าทีอะไร ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาคิดว่าเธอจะลุกขึ้นมาโวยวายใส่เขาซะอีก แต่ผิดคาดเธอไม่สนใจพวกเขาด้วยซ้ำ
‘ก็ดี ต่อไปก็อย่ามาสนใจให้มันตลอดละกัน เพราะฉันจะทำกับเธอยิ่งกว่านี้ นี่มันแค่เริ่มต้น’
เมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพูดหรือหว่านล้อมอะไร ฉัตรนลิทร์ก็ไม่ให้ความร่วมมือกับเขาสักอย่าง
“มองไม่เห็นฉันหรือไง”
“...” ฉัตรนลินทร์เงยมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยืนเรียกร้องให้เธอสนใจ เพียงเท่านั้นเธอก็ก้มลงไปต่อ
“เธออย่ามากวนประสาทฉันนะ”
“ยังไงคะ” ฉัตรนลินทร์เงยหน้ามองเขาอีกครั้ง
“ฉันพาแฟนมาขนาดนี้ เธอยังนั่งหน้าทนอยู่ได้ ไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ”
“อาย? ทำไมคะ”
“นั่นตัวจริง” เขาชี้ไปทางเกวลิน
“แล้วไงคะ ฉันก็ไม่ได้เป็นตัวสำรองของใครสักหน่อย”
เพราะเธอก็ผ่านผู้คนมาหลากหลายรูปแบบ เธอไม่ใช่คนที่ยอมคนซะทีเดียว แต่เรื่องไหนที่พูดไปแล้วไม่มีประโยชน์เธอก็เลือกที่จะเงียบ แต่สำหรับบางเรื่องเธอก็เลือกที่จะโต้ตอบเพื่อให้คนที่เอาแต่สาดคำพูดบ้า ๆ ใส่เธอได้รู้สึกตัวบ้าง
“นี่เธอ”
เขาเดินเข้าไปกระชากแขนฉัตรนลินทร์จนนิตยสารในมือร่วงหล่นลงไป ทำให้พนักงานที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็พากันหันมองคนทั้งสอง
“ช่วยปล่อยฉันด้วยค่ะ”
“ฉันก็ไม่อยากจับนักหรอก” เขากัดฟันพูด
“เกิดอะไรขึ้นคะ” เสียงของหญิงสาวที่เอาแต่ตื่นเต้นกับชุดแต่งงานเมื่อเธอออกมาเห็นศิวัฒน์กำลังจับแขนหญิงสาวคนหนึ่ง
“ไม่มีอะไรหรอก” ศิวัฒน์รีบปล่อยมือทันที
“เธอเองหรอกเหรอ” เมื่อเห็นหน้าของฉัตรนลินทร์ชัด ๆ เธอรู้ได้ในทันที ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่กำลังจะแต่งงานกับแฟนของเธอ เพราะตอนที่เพิ่งรู้ว่าศิวัฒน์โดนจับแต่งงาน เกวลินก็แอบไปสืบข้อมูลของฉัตรนลินทร์ตามสื่อโซเชียลต่าง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้เจอกัน
“...” ฉัตรนลินทร์เสมองไปทางอื่นเธอไม่อยากต่อปากต่อคำกับคนพวกนี้
“หึ...คิดจะอ่อยพี่ไตรเหรอ”
“...”
“พูดสิ! คิดจะแย่งพี่ไตรไปจากฉันอย่างนั้นเหรอ” เธอแสดงสีหน้าไม่พอใจ
“เกลเบา ๆ” ศิวัฒน์สะกิด เพราะคนในร้านกำลังหันมองพวกเขาเป็นตาเดียว
“ไม่ค่ะ เกลจะประกาศไปให้ทั่วเลย ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังแย่งสามีชาวบ้าน หน้าที่การงานก็ดี แต่ไม่มียางอาย” ไม่ใช่แค่ไม่หยุด แต่เธอยังเร่งเสียงของตัวเองให้ดังขึ้นอีก
“ขอโทษนะคะ” ฉัตรนลินทร์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แม้เกลลินจะใส่ส้นสูง แต่ความสูง 170 เซนติเมตรของเธอก็สามารถข่มเกวลินได้อยู่บ้าง เธอเผชิญหน้ากับเกวลินก่อนจะพูดออกมาเบา ๆ ให้ได้ยินกันแค่สามคน “คุณไม่อาย ก็ช่วยรักษาหน้าแฟนคุณหน่อยนะคะ นามสกุลของเขาไม่ได้ธรรมดาเหมือนนามสกุลบ้าน ๆ ของพวกเรา”
ความหมายของฉัตรนลินทร์คือตระกูลของศิวัฒน์เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง การที่เกวลินมาโหวกเหวกโวยวานแบบนี้อาจจะมีข่าวซุบซิบนินทาออกไปได้
“...” ศิวัฒน์หันมองฉัตรนลินทร์ไม่รู้ทำไมเขาถึงแอบเห็นด้วยกับเธอ เพราะเหตุการณ์ประมาณนี้เขาก็เจอมาหลายครั้ง ซึ่งทุกครั้งเกวลินมักโวยวายแบบนี้ใส่ผู้หญิงที่เข้าหาเขาอยู่เสมอ
“หึ...อย่ามาทำตัวเป็นผู้ดี ทั้ง ๆ ที่เป็นพวกชอบขโมย”
“...” ฉัตรนลินทร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเธอมั่นใจว่าเธอพูดไปชัดเจนแล้วว่าเธอไม่ได้อยากมีเรื่อง เว้นเสียแต่หญิงสาวตรงหน้าไม่เข้าใจ
“คุณฉัตร คุณฉัตรคะ”
“คะ” เธอหันไปมองพลางขานรับพนักงานสาว
“เชิญทางนี้ค่ะ”
“ค่ะ” เธอเดินแทรกระหว่างคนทั้งสองไปราวกับว่าพวกเขาเป็นอากาศ
เกวลินได้แต่กำหมัดแน่น เธอรู้สึกหมั่นไส้ท่าทางหยิ่ง ๆ ของฉัตรนลินทร์เหลือเกิน
“พี่ไตรว่าชุดนี้สวยหรือเปล่า” เกวลินทำเสียงออดอ้อนพลางเอาชุดมาทาบไปบนตัวแล้วหมุนอีกหนึ่งรอบ ตอนนี้เธออยากหักหน้าและเอาชนะฉัตรนลินทร์
“สวยครับ เกลใส่อะไรก็สวยทั้งนั้น” ศิวัฒน์เอ่ยชม
“งื้อ...ปากหวานจัง กลับไปเกลมีรางวัลให้นะ” เธอทำเป็นพูดเสียงดังให้ฉัตรนลินทร์ได้ยิน
“ครับ”
