บทที่ 1 เจ้าสาวที่ท้าทาย
ในมหาวิหารอันเงียบขรึม เจ้าสาวในชุดวิวาห์ยืนอยู่เบื้องหน้าบาทหลวง ในมือของเธอถือช่อดอกไม้ไว้
แสงแดดสาดส่องผ่านกระจกสีลงมากระทบบนใบหน้าของเจ้าสาว ทว่ามันกลับไม่ได้นำพาความอบอุ่นมาให้เธอเลยแม้แต่น้อย
พิธีวิวาห์นี้ค่อนข้างแปลกประหลาด เพราะไม่มีเจ้าบ่าวยืนอยู่เคียงข้างเธอ มีเพียงเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งมีสมาร์ตโฟนวางอยู่เท่านั้น
บรรยากาศในมหาวิหารยังคงเงียบสงัดจนน่าขนลุก แขกเหรื่อแทบจะไม่ได้กระซิบกระซาบกัน เพราะกลัวว่าเสียงของตนจะไปกลบเสียงใดๆ ที่ดังออกมาจากโทรศัพท์
บาทหลวงมองโอลิเวีย สมิธด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “คุณสมิธ คุณจะรับคุณฮาวเวิร์ดเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณหรือไม่?”
ใบหน้าของโอลิเวียยังคงสงบนิ่ง แต่เมื่อเธอกวาดสายตามองไปทางเหล่าแขกเหรื่อ ดวงตาของเธอก็ฉายแววแห่งความเกลียดชังออกมา
“รับค่ะ”
คนสามคนที่เธอเพิ่งมองไปเมื่อครู่—เนธาน สมิธ, เซราฟิน่า สมิธ และออโรร่า สมิธ—ต่างก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ หลบเลี่ยงสายตาที่ทิ่มแทงของเธอ
‘เนธาน เซราฟิน่า ออโรร่า ฉันจะไม่มีวันลืมความอัปยศครั้งนี้... ไม่มีวัน’
เนธานคือพ่อของโอลิเวีย เซราฟิน่าคือแม่เลี้ยง ส่วนออโรร่าคือน้องสาวต่างแม่ของเธอ โอลิเวียต้องเข้าร่วมพิธีวิวาห์สุดประหลาดนี้เพียงเพราะครอบครัวของเธอต้องการเงิน และเธอก็ได้กลายเป็นแพะรับบาปของพวกเขา
แขกเหรื่อเริ่มกระซิบกระซาบกัน
“ฉันนึกว่าจะได้เห็นทายาทผู้ลึกลับของตระกูลฮาวเวิร์ดตัวเป็นๆ เสียอีก ทำไมมีแค่โทรศัพท์เครื่องเดียวล่ะ อยากรู้ชะมัดว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง”
“ได้ยินมาว่าเขาหน้าตาอัปลักษณ์สุดๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนเต็มใจแต่งกับเขาหรอก บริษัทของเนธานเกือบล้มละลายและต้องการเงินลงทุนอย่างหนัก นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขายอมยกลูกสาวให้แต่งงานกับปีศาจแบบนั้น”
“ตระกูลฮาวเวิร์ดออกจะใหญ่โต แต่ไม่เพียงแค่เจ้าบ่าวไม่มา พ่อแม่ของเขาก็ไม่มาด้วยเหมือนกัน ส่งมาแค่พ่อบ้านคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เห็นเจ้าสาวคนนี้อยู่ในสายตาเลย”
“น่าสงสารเด็กคนนั้นจริงๆ พ่อแม่มีลูกสาวตั้งสองคน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องแต่งงานกับคนพิลึกพิลั่น เห็นได้ชัดว่าพ่อแม่ของเธอรักลูกไม่เท่ากัน”
แม้ว่าแขกเหรื่อจะพูดกันอย่างแผ่วเบา แต่เพราะมหาวิหารเงียบสงัดมาก โอลิเวียจึงยังพอจับใจความบทสนทนาของพวกเขาได้เป็นส่วนๆ
‘แม่คะ... จากบนสวรรค์ แม่เห็นภาพนี้ไหมคะ ลูกสาวของแม่กำลังถูกเยาะเย้ย ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของผู้ชายที่แม่เคยรักอย่างสุดซึ้ง’
สายตาของโอลิเวียกวาดมองไปที่เนธานอีกครั้งด้วยความดูแคลนอย่างยิ่งยวด
เนธานหลบสายตาของเธอพลางกำหมัดแน่นบนตัก เมื่อได้ยินเสียงกระซิบกระซาบรอบตัว เขาก็อยากจะลุกหนีออกจากที่นี่ไปให้พ้นๆ
เซราฟิน่าทนฟังต่อไปไม่ไหว เธอลุกขึ้นยืนและตวาดใส่แขกเหรื่อ “หุบปากของพวกคุณซะ! โอลิเวียกำลังจะแต่งเข้าไปอยู่ในตระกูลฮาวเวิร์ดเพื่อเสวยสุขสบาย! พวกคุณรู้ไหมว่าการได้เป็นคุณนายฮาวเวิร์ดมันทรงเกียรติแค่ไหน!”
แขกเหรื่อรีบหุบปากฉับ
โอลิเวียกรอกตาขึ้นฟ้า พลางหัวเราะอย่างขมขื่นในใจ
‘สุขสบายงั้นเหรอ? แล้วทำไมไม่เก็บ ‘ความสุขสบาย’ นี้ไว้ให้ตัวเองหรือลูกสาวสุดที่รักของแกล่ะ? ขนาดเจ้าบ่าวกับครอบครัวของเขายังไม่คิดจะมาเลย ฉันนึกภาพไม่ออกเลยจริงๆ ว่าอะไรรอฉันอยู่ที่ตระกูลฮาวเวิร์ด’
เนธานหน้าเสีย เขาฉุดเซราฟิน่าให้นั่งลงและกระซิบเสียงเข้ม “คุณกำลังทำอะไรน่ะ แมทธิวยังไม่ได้กล่าวคำปฏิญาณเลยนะ คุณคิดจะสร้างปัญหาด้วยการขัดจังหวะพิธีหรือไง?”
ใบหน้าของเซราฟิน่าซีดเผือด เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากตามสัญชาตญาณและชำเลืองมองโทรศัพท์บนเก้าอี้อย่างร้อนรน
โทรศัพท์ยังคงเงียบกริบ
เซราฟิน่าเริ่มหวาดกลัว เธอเกรงว่าแมทธิวจะโกรธกับการกระทำเมื่อครู่ของเธอ
เนธาน เซราฟิน่า และออโรร่าต่างจ้องมองโทรศัพท์อย่างกระวนกระวายใจ
“ตกลง ให้เธอเซ็นสัญญาซะ” เสียงจากโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่สายจะถูกตัดไป
โอลิเวียเหลือบมองหน้าจอซึ่งตอนนี้ปรากฏคำว่า “วางสายแล้ว”
ตระกูลฮาวเวิร์ดเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในแถบนี้มานานนับศตวรรษ พวกเขาเป็นเจ้าของกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่หลายแห่ง และการลงทุนในบริษัทต่างๆ ของพวกเขาก็ล้วนเป็นบริษัทที่ติดอันดับฟอร์จูน 500 ทั้งสิ้น
อย่างไรก็ตาม ตระกูลที่มั่งคั่งและทรงเกียรติเช่นนี้ก็มีรอยด่างพร้อยที่เป็นที่รู้จักกันดี
ทายาทของตระกูลฮาวเวิร์ด แมทธิว ฮาวเวิร์ด เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาอัปลักษณ์ เขาจึงไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนนัก
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีข่าวลือว่าแมทธิวมีความบกพร่องทางร่างกายและไม่กล้าเข้าใกล้ผู้หญิง แม้ว่าตระกูลฮาวเวิร์ดจะมีชื่อเสียงระดับแนวหน้า แต่พวกเขากลับไม่ค่อยกล่าวถึงทายาทของตนในที่สาธารณะ
เดมอน คูเปอร์ ซึ่งยืนเงียบๆ อยู่ในมหาวิหาร เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารฉบับหนึ่ง
“คุณสมิธ เมื่อคุณเซ็นเอกสารฉบับนี้ คุณก็จะกลายเป็นคุณนายฮาวเวิร์ด ครอบครัวของคุณจะได้รับการลงทุนจากตระกูลฮาวเวิร์ด และน้องชายของคุณจะได้รับการรักษาพยาบาลที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้”
โอลิเวียจ้องมองสัญญา แววตาของเธอฉายแววเกลียดชัง
‘ก็เพื่อกระดาษแผ่นนี้ ศักดิ์ศรีของฉันถึงถูกเหยียบย่ำย่อยยับ และคนสามคนนั้นก็กำลังรอให้ฉันเซ็นมันอยู่’
“โอลิเวีย มัวรออะไรอยู่ เซ็นสิ” เนธานเร่งเร้าขณะเดินเข้ามา เซราฟิน่าและออโรร่าเดินตามมา สายตาของพวกเธอจับจ้องอยู่ที่สัญญา
โอลิเวียหยิบปากกาขึ้นมา แล้วก็ชะงัก รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากขณะที่เธอยื่นสัญญากลับไปให้เดมอน
“คุณคูเปอร์คะ ฉันขอเวลาคุยกับครอบครัวตามลำพังสองสามนาทีได้ไหมคะ พอดีมีบางอย่างอยากจะพูดกับพวกเขา”
เดมอนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้า “ได้ครับ ผมจะกลับมาในอีกสิบนาที”
เขาหันหลังและเดินออกจากมหาวิหารไป แขกที่ได้รับเชิญคนอื่นๆ ก็ทยอยเดินตามออกไปเช่นกัน
ในไม่ช้า ก็เหลือเพียงโอลิเวียและครอบครัวของเธอ
“โอลิเวีย แกอยากจะพูดอะไรกับพวกเรา แค่เซ็นเอกสารซะ พ่อมีเรื่องธุรกิจต้องไปจัดการ” เนธานขมวดคิ้ว มองลูกสาวของตัวเองราวกับว่าเธอเป็นสุนัขที่ไม่เชื่อฟัง ไม่ใช่ในฐานะพ่อคนหนึ่ง
“ใช่ โอลิเวีย อย่าทำให้ทุกคนเสียเวลาสิ บ่ายนี้ฉันมีนัดเดตนะ” ออโรร่าเร่งอย่างไม่อดทน พลางเหลือบมองสร้อยข้อมือหยกบนข้อมือของตัวเอง
เธออายุไล่เลี่ยกับโอลิเวียและสวยไม่แพ้กัน แม้ว่าหน้าตาจะละม้ายไปทางเซราฟิน่าผู้มีรูปโฉมแปลกตามากกว่า
สายตาของโอลิเวียจับจ้องอยู่ที่สร้อยข้อมือของออโรร่า ความเจ็บปวดแล่นริ้วในใจ มันเป็นของที่สวยงามมาก—ของขวัญวันเกิดที่เนธานมอบให้ออโรร่าในปีนี้ นับตั้งแต่แม่ของเธอเสียไป โอลิเวียก็ไม่เคยได้รับของขวัญแม้แต่ชิ้นเดียว
ออโรร่าโบกข้อมือไปมาต่อหน้าโอลิเวียอย่างภาคภูมิใจ โดยไม่สนใจความเจ็บปวดในดวงตาของโอลิเวียเลยแม้แต่น้อย
ตอนที่เนธานแต่งงานกับจูนิเปอร์ อีแวนส์ แม่ของโอลิเวีย เขาเคยสัญญาว่าจะรักเธอตลอดไป ทั้งสองร่วมกันสร้างบริษัทขึ้นมา โดยความเฉียบแหลมทางธุรกิจอันยอดเยี่ยมของจูนิเปอร์ได้เพิ่มมูลค่าของบริษัทขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่การทำงานหนักเกินไปก็นำไปสู่อุบัติเหตุทางรถยนต์
ขณะที่โอลิเวียกำลังโศกเศร้ากับอาการสาหัสของแม่ เนธานก็ได้ยึดอำนาจส่วนใหญ่ของจูนิเปอร์ในบริษัทและพาผู้หญิงคนหนึ่งกับลูกสาวของเธอกลับมาบ้าน—เซราฟิน่าและออโรร่า เมียน้อยกับลูกนอกสมรสของเขา
วันนั้นเองที่โอลิเวียได้เห็นธาตุแท้ของพ่อตัวเอง
เขาคือปีศาจ แค่อายุของออโรร่าก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้แล้วว่าเขาหลอกลวงจูนิเปอร์มาตั้งแต่เริ่มชีวิตคู่
เนธานสังเกตเห็นว่าโอลิเวียกำลังจ้องมองมาที่เขาและรู้สึกผิดขึ้นมาแวบหนึ่ง เขาพยายามกลบเกลื่อนด้วยท่าทีก้าวร้าว “อย่าลืมนะว่ามีแค่โรงพยาบาลของตระกูลฮาวเวิร์ด โรงพยาบาลเอเวอร์กรีนเท่านั้น ที่รักษาอาการของน้องชายแกได้ ถ้าแกไม่เซ็น พวกเขาก็จะให้เขาออกจากโรงพยาบาล แล้วเขาก็จะตาย”
“พ่อคะ ขอบคุณมากนะคะที่ให้โอกาสแจสเปอร์ได้มีชีวิตอยู่” โอลิเวียตอบกลับอย่างประชดประชัน
แจสเปอร์ สมิธ คือเด็กที่จูนิเปอร์รับอุปการะมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากจูนิเปอร์เสียชีวิต เนธานก็ไล่แจสเปอร์ออกจากบ้าน ปล่อยให้เขาเกือบแข็งตายอยู่ข้างถนน
โอลิเวียเป็นคนรับแจสเปอร์มาดูแล และเขาก็กลายเป็นเครื่องมือต่อรองของเนธานเพื่อใช้กับเธอ
“พ่อคะ คุณป้าเซราฟิน่า ออโรร่า ขอบคุณที่มอบโอกาสให้ฉันได้แต่งงานกับตระกูลที่มีชื่อเสียงขนาดนี้นะคะ ฉันควรจะแสดงความขอบคุณสินะ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก แกหาผลประโยชน์ให้พวกเรามากพอแล้ว บ้าเอ๊ย นี่แกทำบ้าอะไรของแกน่ะ” เนธานเบิกตาโพลงเมื่อโอลิเวียหยิบปืนลูกซองแฝดออกมาจากตู้ที่อยู่ใกล้ๆ ใบหน้าของพวกเขาทั้งสามซีดเผือดด้วยความกลัว
“งานแต่งที่ไม่มีดอกไม้ไฟจะไปสนุกอะไรล่ะคะ นี่คือของขวัญของฉันสำหรับพวกคุณ” โอลิเวียพูดพร้อมรอยยิ้มที่น่าขนลุกขณะขึ้นนกปืน
