บทที่ 5 การตั้งค่า
เวสลีย์เป็นเพื่อนสมัยเด็กของแมทธิว เป็นคนที่รู้ความลับของเขาส่วนใหญ่ นอกจากจอห์น มิตเชลล์ผู้ช่วยของเขาแล้ว เวสลีย์คือคนที่แมทธิวไว้ใจที่สุด
เวสลีย์พาแมทธิวไปยังสระว่ายน้ำบนดาดฟ้าของโรงแรม ที่ซึ่งกลุ่มหนุ่มสาวหน้าตาดีแต่งตัวจัดเต็มมารวมตัวกันอยู่
เหล่าหญิงสาวสวมบิกินี่ตัวจิ๋ว ถือแก้วค็อกเทลพลางพูดคุยและเล่นน้ำกันอยู่ริมขอบสระ
เมื่อแมทธิวปรากฏตัวขึ้นข้างสระ เขาก็ดึงดูดความสนใจจากหญิงสาวจำนวนมากได้ในทันที
เวสลีย์รู้จักผู้หญิงทุกคนที่นั่นและทักทายพวกเธออย่างกระตือรือร้น แต่หลังจากแลกเปลี่ยนคำทักทายกับเขาแล้ว สายตาของพวกเธอก็มักจะเลื่อนลอยไปจับจ้องที่แมทธิวเสมอ
แมทธิวรู้สึกได้ถึงสายตาที่ทั้งประเมินและกระหายใคร่รู้เหล่านั้น เขาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจใส่เวสลีย์
"จำเป็นต้องนัดกันที่นี่จริง ๆ เหรอ นายก็รู้ว่าฉันเกลียดการรวมตัวแบบนี้ ถ้าพามันมาที่นี่แค่เพื่อจะดูฉันอึดอัดล่ะก็ ฉันจะโยนนายลงสระนั่นเดี๋ยวนี้เลย"
เวสลีย์รีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นยอมแพ้ทันที
"โอเคเพื่อน ฉันก็แค่แกล้งนายเล่นน่ะ มานี่สิ"
เวสลีย์ตบแขนแมทธิวเบา ๆ แล้วพาเขาไปยังเก้าอี้เอนนอนใกล้ ๆ ซึ่งมีบอดี้การ์ดหลายคนยืนคุมเชิงอยู่เพื่อกันไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้
"ก่อนที่นายจะไปต่างประเทศ นายเคยขอให้ฉันจับตาดูคนในครอบครัวของนายบางคนไว้ ฉันทำตามนั้นเป๊ะเลย นี่คือสิ่งที่ฉันเจอ"
เวสลีย์โยนซองเอกสารให้แมทธิว
แมทธิวเปิดซองและอ่านดูเนื้อหาข้างใน ก่อนที่รอยยิ้มเย้ยหยันจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า
"ดูเหมือนว่าครอบครัวเราต้องมีการสะสางภายในกันหน่อยแล้ว พวกปรสิตบางตัวคิดว่าสายเลือดของตัวเองให้สิทธิ์ในการกัดกินสมบัติของตระกูล"
"บางครั้งต้นไม้ใหญ่ก็ไม่ได้โค่นล้มจากภายนอก แต่ตายเพราะผุพังจากภายในต่างหาก"
เวสลีย์ยักไหล่ แล้วฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ เอนตัวเข้าไปใกล้แมทธิวแล้วถามเสียงเบาว่า:
"นายกลับมาแค่เพื่อจะมาดูเอกสารพวกนี้จริง ๆ เหรอ ได้ยินมาว่าเจ้าสาวของนายวันนี้สวยไม่ใช่เล่นเลยนะ"
แมทธิวเก็บเอกสารพลางมองหน้าตาที่อยากรู้อยากเห็นของเวสลีย์ด้วยความเย็นชา
"นั่นก็แค่ทำตามความประสงค์ของผู้ใหญ่ ท่านอยากเห็นฉันแต่งงาน นายก็รู้เรื่อง...สภาพของฉันกับผู้หญิงดี"
เวสลีย์ยกมือขึ้นอีกครั้ง
"โอเคเพื่อน แต่นายจะไม่คิดจะอธิบายหน่อยเหรอ ข่าวลือเขาว่ากันว่านาย...นกเขาไม่ขัน ถ้าฉันมีปัญหานั้นนะ ฉันผูกคอตายไปแล้ว"
เวสลีย์ทำท่าใช้มือวนรอบคอตัวเองแล้วกระตุกขึ้นแรง ๆ ศีรษะของเขาเอียงไปด้านข้าง ดวงตาเบิกโพลง แลบลิ้นออกมา ทำท่าเลียนแบบคนถูกแขวนคอ
"ฉันสงสารนายจริง ๆ ว่ะเพื่อน นายจะไม่มีวันได้รู้เลยว่าความสุขจากการอยู่กับผู้หญิงมันเป็นยังไง"
เวสลีย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ มุ่งหน้าไปยังสระว่ายน้ำ
"เฮ้ สาว ๆ มาดูกันเร็ว—เจ้าชายเสด็จแล้ว! ซินเดอเรลล่าคนไหนอยากจะมอบรองเท้าแก้วให้ฉันบ้าง"
เวสลีย์ตะโกนลั่นแล้วกระโดดทิ้งตัวลงสระน้ำเสียงดังตูม ทำให้เกิดระลอกคลื่นขนาดใหญ่
เหล่าหญิงสาวสวยพากันมารุมล้อมเขาราวกับนางเงือก
"เห็นไหมเพื่อน ความสนุกมันเป็นแบบนี้แหละ!"
เวสลีย์เล่นน้ำกระจาย มือไม้ของเขาก็ลูบไล้ไปทั่วร่างของหญิงสาวที่อยู่รอบตัว ในสระเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงครางอย่างพึงพอใจของเหล่าสตรี
แมทธิวส่ายหัวให้กับท่าทีของเวสลีย์ เขาคว้าเอกสารแล้วหันหลังเตรียมจะจากไป แต่ในจังหวะนั้นเองเขาก็ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง
"ขอโทษค่ะ ฉันคิดว่าฉันหลงทาง ขอโทษจริง ๆ ค่ะ"
โอลิเวียรีบกล่าวขอโทษอย่างลนลาน เธอทนอยู่ในห้องส่วนตัวกับลูคัสต่อไปไม่ไหว—สีหน้าเจ็บปวดของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรง เธอจึงออกมาสูดอากาศข้างนอกแต่กลับหลงทางในโรงแรมและบังเอิญหลุดเข้ามาในปาร์ตี้นี้
สิ่งที่ทำให้โอลิเวียประหลาดใจก็คือชายที่อยู่ตรงหน้าเธอกลับผงะถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก
"ให้ตายสิ อย่ามาแตะตัวฉันนะ"
แมทธิวชำเลืองมองโอลิเวียด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ เขาต้องใช้ผ้าขนหนูเปียกเช็ดร่องรอยการสัมผัสทั้งหมดออกไป ไม่เช่นนั้นอาการของเขาอาจจะกำเริบขึ้นมาได้
โอลิเวียจ้องมองแผ่นหลังของแมทธิวที่รีบร้อนจากไปอย่างตื่นตระหนกด้วยความงุนงง ก่อนจะกระทืบเท้าอย่างหัวเสีย
“วันนี้ฉันไม่เจอผู้ชายปกติสักคนเลย!”
โอลิเวียมองไปที่ฝูงชนที่กำลังปาร์ตี้กันอยู่รอบสระว่ายน้ำ เธอรู้สึกอึดอัดกับภาพตรงหน้าจึงหันหลังเดินจากไป กลับไปยังห้องส่วนตัวของเธอ
เมื่อโอลิเวียกลับมาถึงห้อง เอสเม่ก็นำเครื่องดื่มแก้วใหม่มาให้เธอพร้อมกับถามด้วยความสงสัย
“เธอไปไหนมาเหรอ ลูคัสเป็นห่วงเธอก็เลยออกไปตามหา ไม่เจอเขาเหรอ”
โอลิเวียส่ายหัวขณะจิบเครื่องดื่ม
“ไม่นะ ฉันไม่เห็นเขาเลย”
เธอมองดูนาฬิกาข้อมือและตระหนักว่าใกล้ถึงเวลาเคอร์ฟิวของเซเลสต์แล้ว เธอจึงตัดสินใจว่าต้องกลับบ้าน
“ขอโทษนะทุกคน ฉันต้องไปแล้วล่ะ พวกเธอก็รู้ว่าฉันเพิ่งแต่งงานใหม่ ต้องสร้างความประทับใจที่ดีให้กับพวกฮาวเวิร์ดหน่อย”
โอลิเวียยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดเกลี้ยง จากนั้นก็ยักไหล่และกล่าวลาเพื่อนๆ เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ เธอทนเห็นสีหน้าเจ็บปวดของลูคัสอีกต่อไปไม่ไหวแล้ว
เพื่อนๆ ของเธอเดินไปส่งโอลิเวียที่ประตูอย่างสุภาพ เอสเม่เสนอที่จะไปส่งเธอที่บ้าน แต่โอลิเวียปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันกลับเองได้”
โอลิเวยิ้มขณะปฏิเสธ จริงๆ แล้วเธอกลัวว่าถ้าเอสเม่กลับไปกับเธอ เซเลสต์อาจจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟังออกมา
เอสเม่พยักหน้า มองดูโอลิเวียเดินเข้าไปในลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์ปิดสนิท รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ
“ขอให้มีความสุขกับค่ำคืนนี้นะ เพื่อนรักของฉัน”
เอสเม่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งซองเล็กๆ ลงในโถส้วมแล้วกดชักโครก จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก
“เธออยู่ในลิฟต์แล้ว ที่เหลือก็แล้วแต่คุณ”
เสียงหัวเราะน่าขยะแขยงของผู้ชายดังมาจากปลายสาย
“ไม่ต้องห่วง ผมน่ะเชี่ยวชาญเรื่องนี้อยู่แล้ว”
ขณะที่ยืนอยู่ในลิฟต์ โอลิเวียก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว และหายใจหอบถี่ขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงแบบนี้”
โอลิเวียหอบหายใจอย่างหนัก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมร่างกายถึงรู้สึกคันยุบยิบไปหมด และปรารถนาสัมผัสจากใครสักคนอย่างรุนแรง
ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก เผยให้เห็นชายหัวเกรียนคนหนึ่งยืนอยู่ข้างนอก
ชายคนนั้นมองสำรวจโอลิเวียตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหมือนผู้ล่า แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย
โอลิเวียพิงผนังลิฟต์ หายใจลำบากมากขึ้น เธอสัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายที่แผ่ออกมาจากชายคนนั้น
“ว่าไงคนสวย ดูเหมือนคุณต้องการความช่วยเหลือนะ อยากให้ผมช่วยดูแลคุณไหมล่ะ”
ชายคนนั้นก้าวเข้ามาในลิฟต์ โอบแขนรอบเอวของโอลิเวีย มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้ชุดของเธอ
โอลิเวียพยายามขัดขืนสุดชีวิต แต่เขาก็บังคับลากเธอออกจากลิฟต์
“ออกไปนะ! ฉันไม่รู้จักคุณ! คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ!”
โอลิเวียดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายอ่อนแรงลง ราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ
“ห้องผมอยู่ข้างหน้านี่เอง เดี๋ยวผมจะดูแลคุณอย่างดีเลย!”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างหื่นกระหายพร้อมกับสูดดมเส้นผมของโอลิเวียอย่างแรง
โอลิเวียรู้สึกสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อยๆ เธอจะยอมให้ไอ้อันธพาลนี่ล่วงเกินเธอไม่ได้เด็ดขาด ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำ ความหวังก็ฉายแววขึ้นในดวงตาของเธออีกครั้ง
แมทธิวใช้ผ้าขนหนูเปียกในห้องน้ำเช็ดร่องรอยการสัมผัสของผู้หญิงคนนั้นออกไป โชคดีที่เธอไม่ได้สัมผัสผิวของเขาโดยตรง ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องกินยาอีกครั้ง
แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็เห็นผู้หญิงคนเดิมกำลังเดินมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนเขาได้กลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเธอ สิ่งนี้ทำให้เขาขมวดคิ้วพร้อมกับขยับตัวหลีกทาง
