บทที่ 42 42

“ว้าย!” ประภาพิณอุทานอย่างตกใจ มือซ้ายอุ้มเด็ก ส่วนมือขวาก็ชูออกไปจากลำตัว โดยมีลำแขนแข็งแกร่งสอดรัดเอวบางของเธอเอาไว้แน่นด้วยความเป็นห่วง

ปิ้ววว

ช่อดอกไม้ในมือพีระดาลอยละล่องมากลางอากาศโดยมีสาวๆหลายคนพยายามจะแย่งชิงดอกไม้ช่อนั้น

หมับ!

และก็น่าแปลกเหลือเกินที่ช่อกุหลาบดันมาตกที่ในมือของประภาพิณ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ