บทที่ 65 65

มองเธอ ดวงตาคู่คมที่เคยพราวระยับมาตอนนี้ดูหม่นหมอง แต่ริมฝีปากกลับยิ้มบางๆราวกับจะให้กำลังใจ

ภีรวัทน์ทรุดลงนั่งยองๆข้างๆพีระดาก่อนจะรั้งไหล่บางมาอิงไหล่กว้างของเขาพลางลูบผมยาวสลวยของเธอไปมาราวจะปลุกปลอบ โดยที่บนตักของพีระดามีศีรษะของจุรีหนุนนอนสิ้นลมหายใจอยู่

“ไม่ร้องนะครับ อย่างน้อยคุณดาก็ได้พบแม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ