น่าเศร้า

ห้องพักในโรงพยาบาลอบอวลไปด้วยกลิ่นคลอรีนและกลิ่นลาเวนเดอร์สังเคราะห์ มีคนแง้มหน้าต่างไว้เล็กน้อยทั้งที่อากาศข้างนอกร้อนและแห้ง แสงสว่างแยงตาเธอ เครื่องมือข้างเตียงส่งเสียงบี๊บช้าๆ เกือบจะเป็นจังหวะ ชั่วขณะหนึ่ง เธอนั่งจ้องสายน้ำเกลือที่หลังมือแล้วนับทีละหยดจนสายตาพร่าเลือนอีกครั้ง เธอจำไม่ได้ว่าตัวเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ