ตั้งถิ่นฐาน

รีเบคกานั่งรับแสงอรุณซึ่งสาดส่องผ่านหน้าต่างบานสูงของห้องรับแดด เก้าอี้นวมตัวใหญ่สีครีมใต้ร่างของเธอขับเน้นภาพทิวทัศน์ที่เธอแทบจะจำไม่ได้อีกต่อไป บ้านทั้งหลังเริ่มเคลื่อนไหวตามเวลาตื่นนอน เหล่าคนรับใช้เดินขวักไขว่อย่างเงียบกริบตามมุมต่างๆ แต่เธอยังคงนิ่งงัน มือของเธอค้างอยู่เหนือถ้วยชาที่อุ่นเพียงเล...