ระเบิด

แสงแดดยามบ่ายคล้อยสาดส่องเป็นสีทองอร่ามเหนือคฤหาสน์เดลูกา ขณะที่รีเบคกาเดินผ่านเฉลียง ความอบอุ่นในอกนั้นแรงกล้ายิ่งกว่าสายลมยามบ่าย เธอหยุดข้างโต๊ะเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยกล้วยไม้ พีโอนี และกุหลาบ รีเบคกาหยิบถ้วยชาคาโมมายล์กระเบื้องที่จอร์เจียตั้งไว้ขึ้นมาแล้วสูดดม

เธอรอให้พวกเขามาหาไม่ไหวแล้ว ดูสิว่างาน...