บทที่ 46 ตอนที่ 46

“ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ”

“ทำไม ขยะแขยงฉันนักหรือไง”

รำไทยช้อนดวงตากลมโตที่เอ่อไปด้วยคราบน้ำตาจ้องหน้าเขา

“คุณภามต่างหากล่ะคะที่ขยะแขยงดิฉัน ปล่อยเถอะค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“ใครจะเห็นก็ช่างมันสิ หรือว่าเธอกลัวนายชายมาเห็นเข้า ใช่ไหมล่ะ” ยิ่งพูดภามินก็ยิ่งพาล

“นี่คุณภามกำลังเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะคะ ด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ