บทที่ 49 ตอนที่ 49

ชายหนุ่มยื่นมือไปรับมาถือเอาไว้แต่ไม่คิดจะเปิดออกดู ก็เขารู้อยู่เต็มอกว่ามันคืออะไรทำไมจะต้องเปิดดูให้เสียเวลาอีกล่ะ

“แล้วตอนนี้คุณรันของน้องรำไทยหายหน้าหายตาไปไหนซะล่ะ”

“เอ่อ... คือว่า...”

“เอาล่ะ ไม่ต้องตอบพี่หรอก คิดเสียว่าพี่ไม่ได้ถามก็แล้วกัน”

รำไทยมองโรมพัทแล้วรู้สึกละอายใจยิ่งนัก “เอ่อ......

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ