บทที่ 2

รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของแดชชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

เขาปรบมือสองครั้ง เวด ยอร์ก พี่ชายคนที่สามของไดอาน่าก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง เขามักจะเป็นเงาตามตัวของไลลาเสมอ และตอนนี้ก็กำลังแสดงสีหน้ากระวนกระวายและมุ่งร้าย

"จะเสียเวลาพูดกับมันทำไม? ไดอาน่า แกดื่มน้ำที่ผสมยาเข้าไปแล้ว การแต่งงานครั้งนี้จะเกิดขึ้นไม่ว่าแกจะชอบหรือไม่ก็ตาม แต่งหรือตาย!"

เมื่อเห็นดังนั้น แดชก็เลิกเสแสร้งโดยสิ้นเชิง เขาขยับแว่นขึ้นอย่างใจเย็น เผยให้เห็นดวงตาที่ปราศจากความอบอุ่นใดๆ เหลือเพียงการคำนวณและความโหดเหี้ยม

"อย่าโทษฉันเลยนะ ไดอาน่า นั่นเป็นยาตัวใหม่ที่เวดได้มาจากคนในบ่อนของเขา พอฤทธิ์ยาเริ่มทำงาน อาการจะคล้ายกับภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน แต่ความเจ็บปวดจะมากกว่าเป็นสิบเท่า"

เขาล้วงเอกสารสองฉบับออกจากกระเป๋าแล้วตบมันลงบนโต๊ะเครื่องแป้งเล็กๆ ของไดอาน่า "เลือกเอาสักทาง ทางแรก: เธอยอมแต่งงานแทนไลลาแต่โดยดี พวกเราจะเก็บสินสอดไว้ เธอยังคงเป็นลูกสาวของตระกูลยอร์ก และพวกเราก็ยังเป็นพี่ชายของเธอ ถ้าตระกูลรัสเซลทำไม่ดีกับเธอ พวกเราจะเป็นที่พึ่งพิงให้เอง"

"ทางที่สอง" เขาชี้ไปที่เอกสารอีกฉบับซึ่งมีหัวข้อเด่นหราว่า 'สัญญาตัดขาดความสัมพันธ์ทางครอบครัว' "เซ็นซะ แล้วเธอก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลยอร์กอีกต่อไป แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะโง่ขนาดนั้นหรอกนะ"

เวดพูดเสริมขึ้นมา "ไดอาน่า อย่าได้ใจไปหน่อยเลย! ยานั่นแค่หยดเดียวก็จะทำลายร่างกายของแกอย่างช้าๆ ถ้าไม่มียาถอนพิษ แกจะต้องตายอย่างทรมานแสนสาหัส"

พวกเขามั่นใจว่าเธอจะไม่ยอมเสี่ยงตัดขาดจากครอบครัวเพียงเพื่อเงินสินสอดไม่กี่บาท พวกเขามั่นใจว่าความกลัวที่จะถูกทอดทิ้งจะทำให้เธอยอมทำตาม

ทว่าไดอาน่าเพียงแค่เหลือบมองเอกสารทั้งสองฉบับ หยิบปากกาขึ้นมา และเซ็นชื่อในสัญญาตัดขาดความสัมพันธ์ทางครอบครัวโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย ลายเซ็นของเธอนิ่งสนิท ปราศจากร่องรอยของการสั่นไหว

"อะไรนะ... แก!" ในที่สุดความสุขุมของแดชก็พังทลายลง

เวดถึงกับยืนอึ้ง

ไดอาน่าผลักสัญญาที่เซ็นแล้วไปตรงหน้าพวกเขา น้ำเสียงของเธอเย็นชาราวกับน้ำแข็ง "ทีนี้ก็ไปแก้ชื่อผู้รับในสัญญาค่าสินสอดซะ มันเป็นของฉัน ไม่อย่างนั้น พวกคุณก็เตรียมส่งศพไปให้ตระกูลรัสเซลได้เลย"

เธอปิดกระเป๋าเดินทาง แสดงท่าทีชัดเจนว่าพร้อมจะนั่งรอความตายอยู่ตรงนั้นหากจำเป็น "คิดให้ดีๆ พวกคุณจะส่งร่างที่กำลังจะตายเพราะพิษยาของฉันไป หรือจะส่งไลลาสุดที่รักของพวกคุณที่มีหัวใจอ่อนแอไป?"

นอกประตู ไลลาที่ได้ยินความวุ่นวายดูเหมือนจะกลัวว่าเรื่องจะลามมาถึงตัวเอง

"ไอดริส ฉัน...ฉันเจ็บหน้าอกเหลือเกิน..." เสียงร้องไห้อ่อนแรงของเธอลอยเข้ามา

ตามมาด้วยเสียงร้อนรนของไอดริส "ไลลา! เป็นอะไรไป? เร็วเข้า! เรียกหมอ!"

ข้างนอกเกิดความโกลาหลขึ้น ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย ไลลาพิงวงกบประตู ส่งสายตาเยาะเย้ยและท้าทายมายังไดอาน่าที่อยู่ในห้องใต้หลังคาอีกครั้ง แต่ไดอาน่ากลับมองภาพความรักฉันพี่น้องของพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา หัวใจของเธอไม่ไหวติง

แดชกับเวดสบตากัน ในแววตาสะท้อนทั้งความลังเลและความเหี้ยมโหด

ข้างนอก ไลลายังคง 'ราดน้ำมันบนกองไฟ' "ตระกูลรัสเซลยังไม่ได้ส่งสินสอดมาเลยด้วยซ้ำ ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจะให้เท่าไหร่กันเชียวสำหรับเจ้าสาวแก้เคล็ดที่จะไปแต่งกับเจ้าชายนิทรา..."

คำพูดของเธอผลักดันให้สองพี่น้องตัดสินใจในที่สุด อย่างไรเสียไดอาน่าก็แค่ไปแต่งงานกับคนที่เหมือนศพเดินได้—สุดท้ายเธอก็ต้องคลานกลับมาหาพวกเขาอยู่ดี

อีกอย่าง สินสอดสำหรับเจ้าบ่าวที่เป็นเจ้าชายนิทราจะมากมายสักแค่ไหนกันเชียว? ให้ไดอาน่าไปแต่งงานแทนไลลาก่อน แล้วพวกเขาก็ค่อยทวงทุกอย่างคืนมาทีหลังก็ได้!

แดชกัดฟันกรอด เขาหยิบปากกาขึ้นมาและแก้ไขสัญญาค่าสินสอดอย่างรวดเร็ว โอนสิทธิ์ในการรับสินสอดทั้งหมดให้ไดอาน่า "ได้! เอาไปให้หมด! อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน ไดอาน่า!"

ไดอาน่าเก็บสำเนาสัญญาตัดขาดความสัมพันธ์และสัญญาค่าสินสอดของเธอไว้เป็นอย่างดี ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

ในตอนนั้นเอง เสียงอันนอบน้อมของพ่อบ้านก็ดังมาจากชั้นล่าง "คุณท่านครับ คุณผู้หญิงครับ ขบวนขันหมากของตระกูลรัสเซลมาถึงแล้วครับ!"

ณ ห้องนั่งเล่น หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลรัสเซลนำกลุ่มคนที่หอบหิ้วกล่องของขวัญหรูหราเข้ามาในบ้านอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

เขาคลี่ม้วนกระดาษที่ประทับตราสีทองและประกาศเสียงดังฟังชัด "เงินสดสามสิบแปดล้านแปดแสนแปดหมื่นแปดพัน อสังหาริมทรัพย์ริมแม่น้ำในทำเลทองสิบแห่ง อาคารพาณิชย์ใจกลางเมืองยี่สิบแห่ง—พร้อมโฉนดที่ดิน สร้อยคอเพชรสีชมพู ‘หัวใจนิรันดร์’ หนึ่งเส้น เครื่องประดับโอต์กูตูร์สองหีบ เครื่องทองสิบหีบ..."

โพธิและเบลล่าฟังตาโต หายใจหอบหนัก ใบหน้าฉายแววความโลภออกมาอย่างไม่ปิดบัง

ภายใต้สายตาของทั้งสอง ไดอาน่าก้าวลงบันไดมาทีละขั้น เธอรับม้วนรายการมาจากมือของพ่อบ้านโดยตรงแล้วยื่นบัตรเครดิตสีดำให้เขา "ช่วยเปลี่ยนของทั้งหมดนี้เป็นเงินสด รวมกับเงินสดที่มีอยู่แล้ว แล้วฝากเข้าบัตรใบนี้ด้วยค่ะ"

พ่อบ้านของตระกูลรัสเซลลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็รับไปอย่างนอบน้อม "ครับ คุณผู้หญิงรัสเซล"

โพธิถอนหายใจเฮือกใหญ่ ส่วนเบลล่าที่เห็นหีบเครื่องประดับและทองคำกำลังจะถูกขนกลับไปก็กรีดร้องออกมาทันที "หยุดนะ! พวกแกจะทำอะไร? อย่าขยับของพวกนั้นนะ!"

ไดอาน่าโยนข้อตกลงเรื่องสินสอดไปตรงหน้าพวกเขาอย่างเย็นชา "มีเขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษร อ่านให้ดีๆ"

ใบหน้าของพี่ชายทั้งสามคนพลันซีดเผือด พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าตระกูลรัสเซลจะใจกว้างถึงเพียงนี้ และตอนนี้ก็รู้สึกเสียดายจนเจ็บใจ

ไลลาสลัดตัวออกจากการประคองของพี่ชายคนโต เธอกุมหน้าอกพลางจงใจเดินเข้าไปหาไดอาน่าทั้งที่น้ำตาคลอเบ้า ท่าทางดูน่าสงสารยิ่งขึ้น

เธอเอนตัวเข้าไปใกล้ไดอาน่าแล้วกระซิบด้วยเสียงที่ได้ยินกันเพียงสองคน "ไดอาน่า แค่ทำตัวว่าง่ายไปก่อนเถอะ! หลังจากที่เธอรอให้รูเพิร์ต รัสเซลตายไปแล้ว เดี๋ยวฉันจะให้พ่อกับแม่รับเธอกลับบ้านเอง ถึงตอนนั้นเราค่อยหาผู้ชายดีๆ ให้เธอก็ได้!"

"เหรอ? งั้นเธอก็ดูแลหัวใจของเธอให้ดีๆ เถอะ อย่าเพิ่งรีบตายไปซะก่อนล่ะ เส้นทางสู่ปรโลกถ้าไม่มีเพื่อนร่วมทางคงจะเหงาน่าดู"

ไลลาข่มใจทำท่าจะคุกเข่าลง แต่ไอดริสก็รีบเข้ามาประคองไว้ทันแล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนอย่างปกป้อง

เธอแสร้งทำเป็นผู้บริสุทธิ์ "พี่ไดอาน่า วางใจได้เลยค่ะ ทุกอย่างของตระกูลยอร์คเป็นของพี่นะ ไลลาไม่เคยคิดจะแย่งอะไรจากพี่เลย"

เมื่อเห็นว่าไดอาน่ายังคงไม่ไหวติง เธอก็ร้องไห้อย่างน่าสงสารต่อไป "พ่อกับแม่เลี้ยงดูพี่มาตั้งหลายปี แล้วตอนนี้บริษัทก็กำลังลำบาก เงินก้อนนี้ควรจะเก็บไว้กับครอบครัวสิ! ถ้าคนที่แต่งงานเป็นไลลานะ ไลลาจะ..."

ไดอาน่าจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสแสร้งนั้น และพลันรู้สึกว่าการพูดอะไรออกไปอีกแม้แต่คำเดียวก็เป็นการเสียเวลาชีวิต เธอจึงเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปากแล้วพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "งั้นเธอก็แต่งสิ"

เสียงร้องไห้ของไลลาหยุดชะงักกะทันหัน เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาโลภและลังเลของพ่อแม่และพี่ชายที่จับจ้องมาที่ตน ด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะผลักไสเธอออกไปจริงๆ เธอก็เหลือกตาแล้ว "เป็นลม" ล้มพับไปอย่างอลังการ

เบลล่ากระซิบเสียงลอดไรฟันใส่ไดอาน่า "แกมันเนรคุณ! ถ้าไม่มีตระกูลยอร์ค แกไม่มีปัญญาแม้แต่จะเป็นเจ้าสาวตัวสำรองให้ตระกูลรัสเซลด้วยซ้ำ!"

"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะคะ? พูดดังๆ หน่อย ฉันไม่ได้ยิน"

"แก—!" เบลล่าตัวสั่นด้วยความโกรธ "ฉันเสียใจจริงๆ ที่ให้แกเกิดมา!"

ไดอาน่ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ "ข้อตกลงตัดขาดความสัมพันธ์เซ็นไปแล้ว ชีวิตและความตายของฉันไม่เกี่ยวกับพวกคุณตระกูลยอร์คอีกต่อไป"

เธอหันหลังกลับ ไม่มองใบหน้าที่บิดเบี้ยวของพวกเขาอีก แล้วก้าวขึ้นรถแต่งงานที่ตระกูลรัสเซลส่งมา ทิ้งให้พวกเขาจมอยู่ในฝุ่นควัน