บทที่ 32

แสงอรุณแรกเริ่มลอดผ่านช่องว่างของม่านหนาทึบ ทอดเป็นลำแสงแคบๆ พาดผ่านพรมผืนหรู

ไดอาน่าลืมตาขึ้นมารับรู้ถึงร่างกายที่ราวกับถูกแยกชิ้นส่วน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพจากเมื่อคืน—ที่ควบคุมไม่ได้ วุ่นวาย และชวนให้หน้าแดง—ก็ถาโถมเข้ามาในความคิดราวกับคลื่นยักษ์

เธอหันขวับ อลาริคนอนหลับสนิทอยู่ข้างกาย ลมหายใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ